Evren, Hasan Cemal’i nasıl azarladı?

8 Haziran 2011 09:30 tsi
"Uçağın ön tarafına çağırdı, öfkeliydi 12 Eylül’ün lideri. “Bu nasıl haber?” diye bağırmaya başladı, “Kasıt var bu haberde, kasıt..."

Milliyet gazetesi yazarı Hasan Cemal, bugünkü köşe yazısında Demokrasi Korkusu isimli kitabından bir anektod aktardı:

Karaçi, 12 Aralık 1982.
Canım sıkkın. Uyku tutmadı. Sabahın köründe Pekin’e uçacağız.
Kafam Evren’e takılı.
İki haftalık Uzakdoğu seyahati için uçağımız Ankara’dan yeni havalanmıştı. Dışişleri sözcüsü Büyükelçi Nazmi Akıman geldi yanıma:
“Seni istiyor.”
Perdeyi aralayıp ön tarafa geçerken araya yerleştirilmiş bir yatak gördüm.
Cumhurbaşkanı Evren’le Milli Güvenlik Konseyi üyesi ve Deniz Kuvvetleri Komutanı Oramiral Nejat Tümer yan yana oturuyordu. Arka koltuklarda ise Dışişleri Bakanı İlter Türkmen’le eşi var...
Ayakta dikildim.
“Buyrun Sayın Cumhurbaşkanım, beni istemişsiniz.”
Başını kaldırdı, şöyle bir baktı bana. Gözleri kısılı, öylesine bir bakış... Anlaşılan, durum pek öyle iç açıcı değil.
Benim de huyumdur, biri öyle gözlerini bana dikti mi, ben de gözlerimi ondan kaçırmam.
Elinde Cumhuriyet gazetesi.
Masanın üstünden bana doğru fırlatır gibi yaptı:
“Nedir bu?” diye parladı Evren, “Kasıt var bu haberde, kasıt!”
Öfkeliydi, şaşırdım.
Haberden de haberim yoktu.
Bir ara gözüm Oramiral Nejat Tümer’e takıldı. Yüzünde yayılan bir gülümseme dikkatimi çekti.
“Sayın Cumhurbaşkanım” diye söze başladım. Hitap tarzının bu olacağı konusunda önceden uyarılmıştık.
“Anlayamadım hangi haber?”
Gözlerini iyice kıstı Evren.
İşaret parmağıyla gazetenin üstüne vura vura hiddetli bir sesle, “İşte bu” dedi, “Evren 74 kişilik kafileyle Uzakdoğu seyahatine başlıyor haberi... Okudun mu bu haberi?..”
“Okudum.”
Yineledi Evren:
“Kasıt var bu haberde kasıt!”
Bağırsaklarımdan yukarı doğru bir kasılmanın yükseldiğini hissettim. Karnımda bir şeyler burkuluyordu. Ve içimden bir ses beni uyarıyordu:
“Hasan Cemal sakin ol!”
Donup kalmıştım.
Bir an sessizlik oldu.
Evren’le bakışlarımız birbirini kesiyordu. “Evet okudum” diye tekrarladım, “Bu haberde bir kasıt olduğunu sanmıyorum Paşam...”
Hay Allah!
‘Sayın Cumhurbaşkanım’ı unutmuş, bir de ‘Paşam’ demiştim.
Evren’in öfkesi dinmiyordu:
“Kasıt mı yok?.. Bal gibi var. Nerden çıkıyor 74 kişilik kafile?.. Hostesleri, pilotları da mı saydınız?.. Halk anlar mı bunu?.. Yok video konmuş uçağa, yok yatak konmuş... Ben mi emir verdim bunlar yapılsın diye?.. Bir daha gazetecileri çağırmayacağım, nasıl gelirlerse gelsinler.”
Ayakta dikilmiş öyle duruyorum.
Azar işiten Genel Yayın Müdürü!
Ellerimi nereye koyacağımı da kestiremiyorum. Önüme kavuştursam bir türlü, el pençe divan gibi olacak. Arkama koysam saygısızlık gibi...
Evren cumhurbaşkanı değil de sanki bir başöğretmen, karşısına dikmiş haylaz öğrenciyi, verip veriştiriyor.

Bu haber 1,073 defa okundu.