Washington'da çok baş ağrıyacak

20 Ocak 2011 14:58 tsi
ABD'de başkanların Beyaz Saray'da geçirdikleri günlerin iç yüzünü anlatan kitaplar genelde başkanların görev süreleri bittikten sonra yazılır. Ancak Obama görev süresinin henüz yarısındayken yazılan 'O, A Presidential Novel' isimli kitap Washington'd

Kitapta ABD Başkanı, genç bir kadının yuvarlak hatlarına bakarken kameralara yakalandıktan sonra sinirle, “Tanrım, bu koltuğa oturanların hadım edildiğini falan mı düşünüyorlar?” diye tepki gösteriyor. Barack Obama’nın ne kameralar önünde ne de özel hayatında böyle bir dil kullandığıyla ilgili bir bilgimiz yok.

Ancak “O, A Presidential Novel” (O, Bir Başkanın Hikayesi) isimli kitabın başkahramanı olan ABD Başkanı O’nun Obama olduğu konusunda güçlü bir inanç var. 353 sayfalık kitapta başkanın adı hiç geçmiyor. Dahası kitabın bir kurgu olduğu ve karakterin de hayal ürünü olduğu belirtiliyor. Ancak kitabın yazarının kim olduğu hala belli olmadığı için bütün bu açıklamaların üzerindeki şüpheler geçerliliğini koruyor.

Son dönemde Washington kulislerini en çok meşgul eden konulardan biri de bu: “O” kimin eseri? Önümüzdeki Salı günü piyasaya çıkacak olan kitabın yayınevi Simon&Schuster’dan ise sadece “Obama’yla aynı odada bulunmuş, Başkan’ın özel hayatını çok iyi bilen biri” açıklaması yapıldı.

OLAĞAN ŞÜPHELİLER

Tartışmalarda adı geçen isimler arasında bu aralar Chicago belediye başkanlığı yarışıyla meşgul olan Rahm Emanuel, Obama’nın yeni başdanışmanı olan David Plouffe ve televizyon yıldızı, komedyen Stephen Colbert var, ancak kitap Colbert kadar komik değil.

Politico sitesinin önde gelen blog yazarlarından Ben Smith birçok şüphelinin inkarlarını köşesinde yazdı. O zaman da akıllara, “Yazar Smith mi?” sorusu geldi. Ancak Guardian’a konuşan Smith, “Yok değilim, ama kitabın bana mal edilmesinden memnuniyet duyarım. Okuması çok eğlenceli olacak gibi görünüyor” dedi.

Şüphelerin odaklandığı bir başka isim ise 1996’da yayımlanan Bill Clinton kitabı “Primary Colors”ın yazarı olduğunu açıklamak zorunda kalan Joe Klein. İki roman arasında ciddi paralellikler var: Her ikisi de yazarlarının kim olduğu açıklanmadan yayımlandı ve her ikisinde de seçim sürecinin ortasında bir başkanın hikayesi anlatılıyor (Primary Colors’da 1992 seçimlerine hazırlanan Jack Stanton yani Clinton, O’da ise 2012 seçimleri öncesi Obama). Dahası her iki kitap da bir kampanya destekçisinin (Primary Colors’da Henry Burton, O’da Cal Regan) üzerine odaklanıyor.

"PRIMARY COLORS" KADAR ETKİLEYİCİ DEĞİL

Ancak benzerlikler bu noktada sona eriyor. İki roman da yazıldıkları dönemi ve hikayelerini anlattıkları başkanların doğasını yansıtıyor. Ancak, bekleneceği gibi, O’da Jack Stanton’ın yaramaz çocuk hallerinden pek eser yok.

Örneğin Primary Colors’daki başkan karısının kuaförüyle bir ilişki yaşıyor. Ancak O’nun en büyük yaramazlığı kamuoyu önünde küfretmesi ve yukarıda bahsedilen “dikizleme” hikayesi. Kitapta, First Lady (yine adı yok ama çok belli ki Michelle Obama) bu duruma çok içerliyor. Bu olayın televizyonlarda yayınlanmasının ardından O, “Bu gece karımın sessiz kayıtsızlığına katlanacağım. Hem onu hem de beni utandıran durumlarda bana hep böyle ceza verir” diyor.

Kitapta O yorgun ve aksi bir karakter. Basının kendisine yönelik haksız muamelesinden bıkmış, sigara içmeye de devam ediyor. Ancak çevresindeki medya karakterlerinin aksine çok şefkatli. Kitaptaki yeni medya karakterleri özellikle olumsuz resmedilmiş, bu da yazarın eski medya camiasından olabileceği fikrini güçlendiriyor. Huffington Post’un kurucusu ve başyazarı Arianna Huffington, kitapta Bianca Stefani olarak anlatılmış. Stefani kitapta herkese “Datlıımmm” diye hitap ediyor ve kendi ünü dışında hiçbir şeyi umursamıyor.

BİR MEDYA DUAYENİ Mİ YAZDI?

Stefani, 2012 seçimleri öncesinde bir İngiliz “vatandaş gazeteci”nin yaptığı bir iş dünyası skandalı haberi yayımlayarak çok büyük gürültüye yol açıyor. Kitaptaki bu detay, Huffington Post’un 2008’de Obama’nın silah savunucusu ve dindar seçmenlerle ilgili sözlerini yayımlaması sonucu kopan fırtınayı hatırlatıyor.

Kitapta Politico’nun patronu John Harris’e de “Body Politic” blogunun zorba, ağzı bozuk editörü olarak gönderme yapılıyor. Dahası bir de David Axelrod’u model aldığı neredeyse kesin olan, tacize uğramış bir Beyaz Saray danışmanı var.

Son tahlilde O, bir Primary Colors olamaz. Obama heyecanla okunacak bir kitaba malzeme vermek için çok kontrollü. Ayrıca zaten hayatının en ilginç noktalarını “Dreams From My Father” (Babamdan Rüyalar) kitabında yazdı. Ancak yayınevlerinin krizde olduğu böyle bir ortamda, “O” tam bir pazarlama harikası.

"AMAN AÇIKLAMA YAPMAYIN"

Bu hafta içinde Simon&Schuster, bir grup üst düzey ABD’li yazara, editöre, siyasi danışmana ve kampanya temsilcisine yani kitabı yazmış olabilecek kişilere elektronik postalar gönderdi ve kendilerine “Yazar siz misiniz?” diye sorulursa yanıt vermekten kaçınmalarını istedi.

İnternet üzerinden yayın yapan Slate dergisinin editörü ve Bush Tragedy (Bush Trajedisi) kitabının yazarı Jacob Weisberg de elektronik postaların gönderildiği isimlerden biriydi. Weisberg de kitabı yazmadığını belirterek, “Bu çok ezik, üzücü ve sıkıcı bir durum. Ama sorun da burada. Sinirlenseniz bile yanıt veriyorsunuz, bu da çılgınlığa katkıda bulunuyor” dedi.

Guardian

Bu haber 1,171 defa okundu.