Bugün Hrant yüreğimizde...

19 Ocak 2011 09:21 tsi
Hrant'ın bugün öldürülüşünün 4. yılı. Bu toprakların çocuğu olmak ne demek?

Hrant'ın hemen ardından ailenin ve yakınlarının verdiği ilk karar bir vakıf kurulması olmuştu.

Vakıf fikri, özellikle o günlerde, vurulmuş Hrant'ı ayağa kaldırmak, en azından ayakta tutmak duygusuna tekabül ediyordu.

Daha ilk günden itibaren Hrant'ı "yazmak"tan söz ediyorduk.

Onun yaptıklarına, simgelediklerine el atmak kadar, onu anlatmak, onu anlatan çalışmalar yapmaktı, "yazmak"tan kasıt...

Daha sonra kurulan vakıf bu konuda epey yol aldı.

Hrant'ın yazılarından derlenen kitaplar yayınlandı. (İki Yakın Halk ve Bu Köşedeki Adam)...

Bu kitaplar yabancı dillere çevrildi.

Onun, cenazenin fotoğrafları kitaplaştırıldı.

Hrant üzerine de pek çok şey yazıldı...

Cinayeti anlatan çalışmalar çıktı, çıkmaya devam ediyor...

Ancak, hiç şüphe yok ki, Hrant'ı Hrant gibi anlatan, o dev adamı kat kat derinlikleriyle, farklı yönleriyle ele alan çalışmayı Tûba Çandar yaptı.

Hrant'ın doğum günü olan 15 Eylül'de yayınlanan Hrant adlı kitap, bir anlamda onun 4. ölüm yıldönümüne yetişti.

Herhangi bir kitap, herhangi bir çalışma değil bu...

Tûba Çandar, Hrant'ın eşiyle, çocuklarıyla, kardeşleri, akrabaları, dostlarıyla saatler süren görüşmeler yaptı. Onun yazdıklarını tekrar tekrar okudu, elden geçirdi. Ve onun hayatına yeniden yaşarcasına değerek, Hrant'ın, dostlarının, ailenin ağzından bir hayatı duygu, sıcaklık, çoşku, hüzün ayarı vererek kaleme aldı.

Daha öte aslında...

Tuba Çandar, 3,5 yıl boyunca, arada kendi yaşadığı derin acı ve travmalar dahil kendisini her boyutuyla Hrant'a kattı.

Laf olsun diye söylenen bir söz değil bu...

Acının, travmanın yeniden üretilmesinden, buradan doğan satırlardan söz ediyoruz...

Kendini dışarıda tutarak kitap yazmak, kitap kurgulamak zor iştir...

Bir varlığı, bir ömrü, bir ölümü başkalarının ağzından gerçeğe, duygulara uygun, doğru olarak aktarmak hissetmek gerektirir.

Hissederek, o hisleri zamana yayarak, süreklilik içinde yaşamak müthiş bir duygusal yatırımdır.

O duygusal yatırımın görünen karşılığı da ortaya çıkacak çalışmanın derinliğidir.

Ama asıl karşılığı hakkında kitap yazılan insana verilen soylu ve unutulmaz bir selamdır...

Tûba Çandar Hrant'a bunu yaptı...

Kimi ve hangi geleneği öldürmeye kalktı kimileri?

Hrant Dink gerçekten kimdi?

Neden ve nasıl bu ülkenin gerçek çocuklarından birisiydi?

Onu Hrant size nasıl anlatacaksa, bu kitap da öyle anlatıyor...

Bu toprakların çocuğu olmak ne demek?

Anadoluluk nedir ve neden tüm kimlik ve inançları eşit oranda kuşatır?

Ermeni olmak, Ermeni gibi yaşamak ve sonrası...

Pek az kitap bu kadar iyi anlatmıştır...

Hrant'ın bugün öldürülüşünün 4. yılı.

Onsuz geçen 4 yıl.

Bu meş'um günde onu hatırlamanın, anmanın yollarından birisi geride bıraktığı "gerçek insan ruhu"na değmekse, bugün bunu mümkün kılan şeylerden birisi de Tûba Çandar'ın kitabı...

Ve söz Hrant'ın:

"Torun Nora yalnız da değil, yakında ikinci torun Nare de geliyor. Gerçi ben, 'Nare' diye erken ötüyorum, çünkü babası başka isimde ısrarlı. Karuna diye bir isim uydurmuş... Karun'un (Bahar) ardına a ekleyip feminen yapmış, kendince yeni bir kız ismi üretmiş, 'İlle de Karuna olacak' diyor.

Ama pes etmiş değilim. Babiklik (dedelik) hakkım var ve ben torunumun adını Nare koydurmak için her türlü entrikaya başvurup elimden gelen tüm hinoğluhin baskıları uygulayacağım.

Üstelik şimdiden kendime beste de hazırlamış durumdayım.

Nora ve Nare'yi birlikte severken, 'Nora Nare hoy Nare' diye halay da tutacağım..." (Hrant, Tûba Çandar s. 287)...

Bugün Torun Nare 3,5 yaşında...

Bugün Hrant yüreğimizde...

Ali Bayramoğlu / Yeni Şafak

Bu haber 762 defa okundu.