4 Ocak 2011 12:46 tsi
Zor tercih!.. Değil. Şimdi zorlaştı.

iyibilgi Ankara

ABD ve Avrupa bakış açısından Türkiye’nin İran’a yönelik hamleleri genellikle “eksen kayması” kaygıları ve eleştirileri ile karşılandı. Türk dış politikasını yönetenler ise bu kaygıları reddetiler ama İran’a yönelik duruşlarında özellikle iç kamuoyunu da kollayan bir duruş geliştirdiler.

Böylece özellikle AKP seçmen kitlesi, ABD, İran ve İsrail arasında gelişen olaylar karşısında zaten fıtratından gelen tercihin üzerine, hükümetin bu tutumunu da lezzet artırıcı bir sos olarak döktü.

Esasen Türkiye, başta Filistin sorunu olmak üzere Ortadoğu meselelerinde daha-nasıl söyleyelim?-“ortayolcu” politikalar izleyen kimi Arap/İslam ülkeleriyle de burada ayrılıyordu.

En güzel turnusol kağıdı yine İran örneğiydi ve BMGK görüşmelerinde Ankara stilini göstermişti. Oysa, örneğin S.Arabistan herkesin yüzüne gülerken, ABD elçilerine “vurun, bombalayın artık şunları” diye, deyim yerindeyse gaz veriyor, ateşi tutacak maşa arıyordu. Benzer durumlar İsrail'e bakışta da ama ters yönde geçerliydi.

Tekrar Türkiye’ye dönersek: Buna mukabil dış politik tabloyu daha bilimsel ve daha gazeteci gözüyle seyredenler, aslında Ankara’nın bizatihi kendi “ulusal güvenlik” anlayışı yüzünden İran’ın yanında yeralamayacağını, hani karşı durmasa bile İran’ın bölgesel etkinliği ve silah ediniminin muhakkak önüne geçmek niyetinde olacağını, hele hele söz konusu ABD sonrası Irak ise, muhakkak İran’ı yavaşlatmak isteyeceğinden dem vuruyorlardı.

Tüm bu süreçte AKP dış politik adımları bizatihi kendi seçmen kitlesi tarafından destekleniyor, Türkiye’nin yükselen dışişleri grafiği menzili açık tahayüllerle alkışlanıyordu.

Ama bugün gazetelere de yansıyan, fakat diğer Wikileaks belgelerinin çarpıcılığı içine gizlenen bir belge Türkiye’nin İran’a nasıl baktığını soğukkanlılıkla değerlendirenlere destek sunuyor…

“9 Kasım 2009’da ABD’nin Ankara Büyükelçiliği’nce hazırlanan kriptoda, Davutoğlu’nun, ABD Dışişleri Bakan Yardımcısı Philip Gordon ile yaptığı toplantının özetine yer veriliyor. Philip Gordon’un, Türkiye’yle İran arasındaki yakınlaşmadan endişelendiklerini aktarmasına yanıt olaraksa Davutoğlu, aslında amaçlarının, İran rejiminin güçlenmesini engellemek olduğunu öne sürüyor. Dışişleri Bakanı’na göre bölgede iki güç merkezi var: Bunlardan biri, “Amerika’nın kuklası” olan S. Arabistan, diğeriyse İran. Türkiye’nin hedefiyse, üçüncü bir modeli oluşturup, “İran’ın bölgedeki etkinliğini zayıflatmak”.

1. Türkiye’nin asıl amacı, Davutoğlu’nun söylediği gibi İran’a karşı mı? (Dikkat edilirse “rejiminin” deniyor.) Öyle ise AKP seçmeninin bu konuda görüşü ne?
2. Bakan, S.Arabistan’dan ABD’nin kuklası diye bahsediyor. Bu doğru ve fakat bunları biz yazabiliriz. Dışişleri Bakanı kuklayı oynatan ele “ABD’nin kuklası denir mi?”
3. "Türkiye modeli" özgün bir fikir olarak gerçekten güzel ama bu “model” kelimesinin ve siyasi anlamının ABD’ye ait olduğu düşünüldüğünde.. AKP seçmeni ne anlamalı?
4. Taraflardan biri Davutoğlu olduğu için, Dışişleri Bakanı ünvanı taşıdığı için doğal olarak onun adı üzerine geçiyor görünse de analizimiz, unutulmamalı ki bu AKP’nin genel bir dış vizyon görüşü. Yani burada reel politik açıdan değilse bile estetik bir bozukluk varsa, herkesin sorumluluğu var, en azından AKP tabanına karşı. Peki ya AKP tabanı dışındakiler. E, onlar zaten karşıydı.

www.iyibilgi.com

Bu haber 1,796 defa okundu.