Ahizenin ucunda kim var?

25 Ekim 2010 08:31 tsi
The Economist dergisi Türkiye’yi Avrupa’nın Çin’i ilan etti. Bu tanım yeni. Ancak büyüyen Türkiye’nin aldığı övgüler yeni değil. Bu arada büyümeyi engellemek isteyenlerin de eli boş durmuyor. Bir ülkeden iki ülkeye yapılan arama or

İngiltere’nin saygın ekonomi dergilerinden The Economist’in Türkiye’yle ilgili son sayısında yaptığı kapak ve dosya, Türkiye’ye 14 sayfa ayırmış olması ve Türkiye’nin ekonomisiyle diplomasisini övmesi önemli. Dergide Türkiye ile ilgili söylenenleri tekrarlamaya gerek yok. Zaten her satırını Türk medyasına yansıyan kısımlarıyla da okudunuz.

Derginin yazımında önemli olan iki nokta, Türkiye’yi Avrupa’nın Çin’i olarak tanımlaması. Bu Türkiye’nin Avrupa için artık vazgeçilmez olduğunu ima ediyor. İkinci nokta ise ABD ve AB’nin fazla zorlaması halinde Türkiye’nin “başına buyruk” davranacağını açıkça yazması.

Son dönemde Türkiye’ye yönelik övgüler giderek artıyor. The Economist sadece son örnek. Yine bundan bir hafta önce saygın uluslararası iişkiler dergisi Foreign Policy’de “Tüm yolar istanbul’a çıkar” başlıklı bir yazı yayınlanmıştı. Yazıda “Osmanlı İmparatorluğu yeniden doğuyormuş gibi Türkiye Suriye, Ürdün ve Lübnan’la vizeleri kaldırırken, aynı zamanda serbest ticaret bölgesi oluşturmaya doğru da ilerliyor. Türkiye sadece bölgesel güç değil artan bir şekilde dünya gücü“ yorumunda bulunulmuştu.

Anlayacağınız dünyanın Türkiye’ye olan ilgisi giderek artıyor. Kredi derecelendirme kuruluşları Türkiye’nin notunu her geçen gün daha fazla yükseltiyor.

Dünyanın Türkiye’ye ilgisinin tek bir nedeni var. Türkiye’nin diplomatik çabalarını, barışçıl yaklaşımını, örneğin İran kriziyle ilgili ortaya koyduğu çözüm yolunu görmezden gelenler, son ekonomik krizden bir başarı hikayesi çıkaran Türkiye’yi artık farketmek zorunda kaldılar.

Ancak bir kişinin hakkını yememek gerekiyor. Türkiye’nin diplomatik çabaları meyvelerini verirken ancak bu “görmezden gelinirken”, yükselen değer Türkiye’ye 2007 yılında dikkat çeken, “Yeni Türkiye Cumhuriyeti” diye kitap yazarak bugün The Economist ve Foreing Policy gibi dergilerde ileri sürülen savları daha o zaman bir bir ortaya koyan Graham Fuller’i bir kenarda tutmak gerekiyor.

Elbette Türkiye’nin yükselen grafiği bazı sorumlulukları da beraberinde getiriyor.

Füze kalkanı bunlardan birisi...

Türkiye’nin başı, halen İran bağlantılı konularda önemli derecede ağrıyor.  

Ve elbette Ortadoğu’yla ilgili konularda.

Türkiye’nin bu gidişatından hiç memnun olmayan, Ortadoğu’da bazı ülkeler var. Hadi biraz daha somutlaştıralım. Özellikle bir ülke sadece bunun memnuniyetsizlik olarak ortaya koymuyor, ayrıca bazı girişimlerde bulunuyor.

Çünkü Türkiye’nin barış vizyonuyla o ülkenin bölgeye yönelik hesapları birbiriyle çatışıyor.

Bir örnek verelim...

Ağustos ayında gazetelerde bir haber çıktı. Haber İtalyan Corriere Della Sera gazetesi kaaynaklıydı. Habere göre Lübnan’daki Şii örgüt Hizbullah’ın yeni silah arayışına girmiş, örgüt kanal olarak Türkiye’yi seçmişti. Bir gazetenin sayfalarına taşıdığı haberi aynen alıntılayalım: “İddialara göre Türkiye, Suriye’ye Lübnan’a ulaştırılmak üzere “sofistike silahlar, roketler ve toplar gönderecek, İran ordusu da, bu silahların Hizbullah’ın eline geçmesini sağlayacak. Haberde İran Devrim Muhafızlarının, silahların “geçişini kolaylaştıracağı, güvenlik sağlayacağı ve sınıra kadar destek vereceği” de belirtilirken, İran’ın tıpkı Sudan’dakine benzer bir silah ağı kurmak arzusunda olduğu ve bu sayede Hamas’a da yardım etmeyi umduğu aktarılıyor. Yine aynı iddialara göre MİT Müsteşarı Hakan Fidan, İranlı mevkidaşı Hüseyin Taib’le konuyu görüşmek için biraraya gelmiş. İtalyan gazete, Batılı istihbarat kaynaklarının, “güvenliğe açık bir risk oluşturduğu için Türk-İran komplosundan kaygı duyduğu” nu da yazdı.”

O gün de haber çok tartışılmış, Türkiye’ye karşı bir komplo kurulduğu düşünülmüştü. 

Bu düşünce haklıydı.

Çünkü Ankara’nın arşivinde Ağustos ayında çıkan bu haberin ilginç bir hikayesi yer alıyor.

Hikaye şöyle:

İtalyan gazetenin “batılı kaynaklar” dediği yer coğrafi olarak batıda yer almıyor. Ortadoğu’da yer alıyor.

İtalyan gazetesine o ülkeden bir telefon geliyor ve konu “batılı kaynak” olarak aktarılıyor.

İtalyan gazetesi haberi basıyor.

Daha sonra Türkiye’de farkındalığı artırmak için, aynı telefon bu kez Türkiye’deki  bir internet sitesini arıyor. İnternet sitesi haberi ilgi çekici buluyor ve kalın puntolarla yayınlıyor. Elbette İtalya’daki kaynakları göstererek.

Bunun üzerinde haber Türkiye’de gündem oluyor ve ertesi gün gazetelere taşınıyor.

Ankara bu telefon trafiğini an be an izliyor. Bunun için yüksek teknoloji kullanıyor. Ve arşivleme yapıyor.

Haberle birlikte Türkiye ile Hizbullah’ın ismi yan yana gelmiş oluyor. Zaten daha sonra Türkiye’nin el-Kaide ile iliştirildiği pek çok haber de “psikolojik harp” mantığıyla uluslararası basında yer aldı.

O ülkenin hangisi olduğunu tahmin edebiliyorsunuzdur. Sitenin hangisi olduğunu söylemeyelim. Çünkü onlar habercilik refleksiyle davrandılar. Ya da öyle gösterdiler. Bilemeyiz... Geçelim...

Anlayacağınız yükselen değer Türkiye ilgi çekmeye devam ediyor.

Elbette bu yükselen grafiğin bedelleri de oluyor.

Füze kalkanı, ya da ahizenin ucundaki operatif ses bunlardan bir kaçı...

www.iyibilgi.com

 

 

Bu haber 1,670 defa okundu.