Ergenekon Cumhuriyeti'nden çıkışa az kaldı

21 Eylül 2010 13:37 tsi
"Türkiye, merkezî, arkaik siyasi bir yapılanmadan ayrılarak dünya ile bütünleşiyor. Ama bu bütünleşme bugünkü seçim sistemi ve bu sistemin getirdiği siyasi yapı ile olmaz. "

...

Bundan sonraki hikâye belli. Ama tarihin o devasa adımlarıyla belli. Bu adımların ne denli büyük olduğunu vurgulamak için mesela bir adımın bir insan ömrü olabileceğini söyleyerek anlatmak istediğimizi örnekleyelim. Türkiye ekonomide ve siyasette şimdikinden çok farklı, neredeyse niteliksel bir değişime adımlarını atmaya başladı. Bu değişimin sancısını en çok Kürt sorununda hissediyoruz; çünkü bu sorunun “sorun” olduğunu savaşla anladık; savaş çok yoğun ve hızlandırılmış bir siyaset zamanıdır. Ne yazık ki böyledir. Ama aynı sancıları ekonomide de yaşıyoruz. Kurumların durumu, yol haritasının yokluğu, Türkiye’deki büyük gruplanın artan kârlarına karşın süreçten duyduğu endişe bize bu değişimin hızlı ve yoğun olacağını anlatıyor.

Lafı uzatmayacağım gidiş ekonomide ve siyasette şudur: Türkiye, merkezî, arkaik siyasi bir yapılanmadan ayrılarak dünya ile bütünleşiyor. Ama bu bütünleşme bugünkü seçim sistemi ve bu sistemin getirdiği siyasi yapı ile olmaz. Bu yapı sürdükçe hem ekonomide hem de siyasette benzer sorunları yaşarız.

Turgut Özal, Türkiye kapitalizmi için erken bir adamdı. Özal, bu değişimi daha seksenli yılların başında gördü ve Ankara’nın hem ekonomide hem de siyasette ağırlığını azaltacak ve federal bir başkanlık sistemine gidecek adımları atmak istedi. Bunu en yakın çevresiyle paylaştı. Özal, Kürt sorununun çözülmeye başlamasının çok güçlü bir yerel yönetimler reformu ile olacağını ama bu reform adımının devam ederek bölgelerin siyasette etkinliğinin artacağı yeni bir demokrasi ile sonlanması gerektiğini keşfetmişti.

Bu demokratik başkanlık sistemidir. Kalkınma ajansları ve özerk güçlü belediyelerle donatılmış bir başkanlık sistemi, Türkiye’yi dünyanın yeni merkezi yapar. Daha seksenli yıllarda Musul ve Kerkük petrollerinin bu merkezden tüm dünyaya dağılacağını yine Özal keşfetmişti. Ama böyle bir güce, ancak doğrudan demokrasiye yaklaşarak ve bölgedeki tüm halkları, renkleri, dinî ve etnik güçleri demokrasi potasında eriterek ulaşabilirsiniz.

Özal’ın ölmeden hemen önce bu gerçeği bu kapsamda keşfedip keşfetmediğini bilmiyorum; ama en azından ucundan yakalamıştı. Ancak ne acıdır ki, ucundan yakaladığı bu “gerçek” Türkiye için çok erkendi ve onun ölümüne neden oldu.

Kürt sorununun gerçek anlamıyla çözülmeye başladığı gün yerel yönetimler reformunun Meclis’ten geçtiği gündür. Ancak bu 2011’den sonra olacak. Bu, aynı zamanda merkezî yönetimin demokratikleşmesinin ilk adımıdır.

 Artık çağdışı kalmış ve demokrasi ile hiçbir ilgisi olmayan siyasi partilerin ve onların yönetiminin değişmesi de nispi temsile dayalı sistemin değişmesiyle başlar.

Meclis adaylarını, parti başkanlarının değil, her bölgenin tüm seçmenlerinin seçmesi ve bölgelerin kendi özgür iradeleriyle vekillerini belirleyeceği bir sistem, Türkiye’nin geleceğidir.

Bugün şu anki sistemle ekonomide de siyasette de atacağımız son adımlara geldik.

Bu araba ancak bir sürücü ve bir yolcuya göre yapılmıştı. Oysa şimdi hep birlikte hem yolcu olacağımız hem de direksiyonunda olacağımız bir arabaya ihtiyacımız var. Barış, bu demokrasi aracını hep birlikte inşa etmeye başladığımız gün kazınılmış olacak.

Cemil Ertem / Taraf'daki köşesinden ilgili kısım

Bu haber 950 defa okundu.