"Geç keşfettim, mahcubum!"

0 0 0000 00:00 tsi
O birçoğunun geç keşfettiği, bu yüzden mahcub olduğu bir şair... B arada onu geç keşfedenler kervanına Kürşat Bumin de katıldı. Bumin "geç keşfetmenin mahcubiyetini" anlattı. O şair kim mi?

Kürşat Bumin'in yazısı:

Geç keşfettiğim için üzgün ve de mahcubum

Agos gazetesinin Hrant Sonrası ikinci sayısında karşılaştım: " 'Hepimiz Hrant'ız' bence ne demektir?" diye başlıyordu önümdeki metin.

Ve hemen başında bir ithafname: "Sevgili eşine yazdığı o, yürekleri dağlayan mektubuyla bu şiire esin veren Rakel Dink Hanımefendi'ye..."

Üç beş dize yol almıştım ki, şiirin imzasını aradı hemen gözlerim.

"Cahit Koytak, 26 Ocak 2007, 'Yoksulların ve şairlerin kitabı' "

Cahit Koytak:

Adını tabii ki duyduğum bir şair... Hatta birkaç kere, "İslamcı şairler cenahı" konusu konuşulurken bazı arkadaşlarımın hakkında özellikle konuştuklarını hatırladığım bir şair.

Fakat şu "tembelliğime" bakın ki, ben Agos'u elime alana kadar Cahit Koytak'ın tek bir şiirini okumamışım.

"'Hepimiz Hrant'ız' bence ne demektir?"; defalarca okudum...

Hatta -ailecek- yüksek sesle de okudum... Gözlerimiz yaşararak tabii ki.

Agos'daki tanışmadan sonra bir ilk okuma için hemen ulaşabildiğim şiirlerini koydum önüme Cahit Koytak'ın. Hakkında yayımlanmış birkaç yazı ile birlikte.

Geç (çok geç) keşfettiğim için üzgün ve de mahcubum, demem bu yüzden.

Yaşıtım büyük bir şairi keşfetmem için Agos'ta Hrant'ı anlatması gerekiyormuş...

Kızdım da kendime. "Sana bugüne kadar kaç kere söylemediler mi, neredeydi aklın?" dedim kendi kendime.

Ahmek Kabaklı, "20. Yüzyıl Türk Edebiyatı Tarihi"nde Cahit Koytak'ı "Yeni İslami Akım" adı altında topladığı şair ve yazarlardan sayıyormuş. Şairden "İslami kesimin şairi" olarak söz eden birkaç metne daha rastladım.

Bu konuda cahil olduğumdan iddialı laflar etmek istemem; ama bana öyle geliyor ki, şairin sözü geçen "akım" içine sokulması doğru değil sanki...

Şu ana kadar tanıyabildiğim kadarıyla, Cahit Koytak, "İslami kesimin bir şairi" değil de, bir şair, büyük bir şairdir sadece. Bu -belki de- acele tespiti "İslami kesimin bir şairi" olmak durumuna olumsuz bir değer atfettiğim için yapmadığımı hatırlatmaya gerek yok herhalde. Ben bu tespiti sadece şair, hem de büyük bir şair olmanın tek başına yeteceğine, yetip de artacağına inandığım için yapıyorum.

Şiiire yani " 'Hepimiz Hrant'ız' bence ne demektir?"e mi geleyim biraz da?

Bu konuda fazla bir şey diyemem; elinde şiir terazısi olan birisi değilim.

Şiire ilişkin ancak şu kadarını söyleyebilirim: "Ben böyle bir şey görmedim!"

Hiç değilse birkaç dize mi aktarayım?

Doğrusu onu nasıl yapacağımı da bilmiyorum. Hangi dizeleri aktarsam, bilmiyorum.

Ama hadi bir cesaret, şu dizeleri okuyun hiç değilse:

"artık diyorum ki, kendime:

vursalardı beni de, Hrant gibi,

ben şahsen, zaptiyenin

örtbas muşambasıyla değil, hayır,

Agos gazetesiyle

Örtsünler isterdim cesedimi;

Agos gazetesiyle örtsünler, ne fark

eder?"

Hadi bir cesaret daha:

"vursalardı beni de, senin gibi,

bu yaşlı şakağımdan,

benim de, o güvey uykusunun

tadından,

o gençlik, güzellik uykusunun

tadından

adını, kimliğini unutan cesedimi

bir 'karambol' eseri

Balıklı Mezarlığı'na defnetsinler

İsterdim;

üstümü de, meselâ, Lavtacı

Nazaret'in,

Hamparsum'un, Nikolaki Ağa'nın

iyi cins bir vatan toprağı gibi demli

ve bir rast semai gibi ağır, kederli

'ermeni' toprağıyla örtsünler!

evet, evet örtsünler, ne fark eder?"

Malum, herkesin kendine göre bir Türkiye hayali var.

Benim hayalime gelince: Bu şiirin şair ve okurlarından oluşmuş bir Türkiye.

Yeni Şafak

Bu haber 416 defa okundu.