Değişim makasında Erdoğan

10 Şubat 2010 09:49 tsi
'Makasın bir ağzında siyaset yarışı var diğer ağzında sistem!

Tayyip Erdoğan’ın liderlik, yerlilik vasfı; karar vermedeki çabukluğu ve karakterinin hâkim çizgisi haline gelmiş takipçiliği üzerine geçmişte yazdım.. Mizacına uygun yönetim modelinin başkanlık sistemi olduğunu da...
Erdoğan karar mekanizmasını hızlı çalıştırmayı, vakit geçirmeden düğmeye basmayı ve şartlar ne olursa olsun kendi zihnindeki takvimle örtüşen zamanda sonucu görmeyi seviyor. Nitekim İstanbul’da sergilediği başarının arkasında üslubuna uyan, belediye yönetimini merkezi idarenin bürok-ratik çarklarından sıyıran yönetim modeli vardı.
Erdoğan kendisini incinmiş hissettiği eleştirilerden, halk katında özellikle işsizlik ve yoksullaşma konusunda yansıyan şikayetleri giderememekten rahatsız. Ancak hiç şüphem yok ki Erdoğan bugün siyasi muhalefetten ve ekonomik krizin gündeme taşıdığı sorunlardan daha fazla, Ankara bürokrasisinden, bürokrasiye yakalarını kaptırdığını düşündüğü bakanlardan, başlangıçta gerçek boyutları konusunda bilgilendirilip düşüncesine müracaat edilmemiş konularda yanılgı ya da başarısızlık ortaya çıktığında haberdar edilmekten şikâyetçidir.
Ama gerçek şu ki, Türkiye’nin seçtiği yönetim modelinin sonucudur bu. Dolayısıyla düzenden yakınmada Erdoğan ne ilktir ne de bu gidişle son olacaktır. Bakanlar göreve atandıklarında, başbakanlar ilk kabinelerini kurduktan sonra görürler ancak bürokrasinin egemenliğini...
Bu açıdan bakıldığında bakanlıkların teşkilat kanunları aslında siyasetin teslimiyet belgeleridir.
Adnan Menderes dışında Türkiye’nin umut bağladığı liderleri tanıdım. Menderes hakkında da yeterince malumat sahibi sayılırım. Hepsi iktidarlarının ilk devresini heyecanla ve devlet çarkını tanıyarak tamamlamış, edindikleri bilgi ve tecrübe ışığında bütün birikimlerini bir sonraki dönemde icra safhasına geçirmeye ahdetmişlerdi. Teferruatına girmeye gazete yazısının hacmi elvermez ancak herhalde şunu rahatlıkla söyleyebilirim: Erdoğan dışında hiçbirinin temelde sistemle alıp veremediği yoktu, hiçbiri doğrudan sisteme hâkim olan zihniyeti değiştirmeyi hedeflememişti. Erdoğan’dan duyulan rahatsızlığın altında yatan budur. Bürokratik çark onun hedef aldığı sistemin önüne kalkan olarak cumhuriyet rejimini, laikliği koyarak kendini korumaya aldı. Ve Erdoğan cumhuriyetle ve laiklikle kavga içinde olmadığını ne kadar anlatırsa anlatsın meramı kalkanın gerisine işlemedi.
Ak Parti de muhafazakâr kesimin kadim yanılgısına düşüp vesayet düzeninin kaynağının ordu olduğunu sandı. Oysa yargıydı esas vesayet kaynağı ordu dayanaktı sadece. Nitekim
‘Hâkimiyet kayıtsız şartsız milletindir’ hükmünün eskide kaldığını söyleyen Anayasa’da egemenliğin nasıl kurulacağını gösteren cümlelerin temel amacının parlamentonun üstünlüğüne son vermek olduğu düşüncesine sahip ve bunu kurumsal resmi tarihi olarak ilan eden bir yargısı var Türkiye’nin. ‘1961 ve ondan sonra da 1982 Anayasası’yla TBMM ulus adına egemenliği kullanan tek organ olmaktan çıkmıştır’ diyen bir Anayasa Mahkemesi var..

Başbakan’ın kimi aydınların eleştirileri karşısında ‘Bize gaz vermeyin’ deyişi; Emasya Protokolü’nün iptali vesilesiyle ‘Şartlar ancak şimdi olgunlaştı’ sözü aslında nasıl bir tünelde ilerlediğimizi göstermeye kafi.

Yedi senede gelebildiğimiz nokta ne yazık ki bu... Zeytinyağı dökülmüş basket sahasında oyun kurup top çevirmeye kalkmaktan farksız Türkiye’de sistemi yeniden kurmaya kalkmak. Anayasa değişikliği konusunda ümitsiz oluşum bundan..

Asker kişilere sivil yargı yolunun açan düzenlemenin, üniversite sınavlarında uygulanacak katsayının düzenin kalkanına çarpıp geri döndüğü duraktayız hâlâ. Ki bunlar olsa olsa sistemin kabuğu sayılacak konular..

Siyaseti germek dün neticeye götürürdü; ama bugünün ortamında bu da zor. O sebeple yazının başlığını yazarken ‘Değişim makasında Erdoğan’ dedim. Makasın bir ağzında siyaset yarışı var diğer ağzında sistem!.

Avni Özgürel / Radikal

Bu haber 467 defa okundu.