Çuval’ın esrarı Özkök’ün ısrarı

0 0 0000 00:00 tsi

Şu meşhur ‘çuval geçirme’ olayı yine gündemde. Peşpeşe iki önemli gazeteci (önce Murat Yetkin, sonra Ertuğrul Özkök) Süleymaniye’de ne olduğunu sordular köşelerinde. Olayın iki taraftan muhataplarının şimdilerde ne durumda ve konumda olduğunu hatırlatarak, sonuçta herkesin aklına şu soruyu getirdiler: 4 Temmuz 2003’te küçük ölçekli bir savaş oldu ve biz kaybeden taraf mıyız? Başka bir deyişle ABD’liler kazanan taraf mıydı?

Aradan uzun yıllar geçmeden bu tür olayların perde arkasında neler olduğunu anlamak mümkün olmaz. Lakin böyle olması bugün bazı sorular sormamıza engel değil. Bizim sorumuz şu: Niçin bugünlerde yeniden ve yeniden ‘çuval’ meslektaşlarımızın gündemine düştü?

Önce bir tuhaflığa dikkat çekelim. Genelkurmay Başkanı Yaşar Büyükanıt, kritik bir ABD ziyaretinden dönüyor. Birden 4 Temmuz’da ne olduğunu hatırlıyoruz. Tuhaflık sadece burada değil. Büyükanıt’ın Kara Kuvvetleri Komutanı sıfatıyla yaptığı ABD ziyaretinin ardından da bu konu bir şekilde yeniden alevlenmişti. Ertuğrul Özkök o sıralarda çuval olayının yeni bir boyutunu bize aktarmış ve ‘Tercüman olarak tanıtılan kişilerin tercüman değil, sorgucu olduklarını’ yazmıştı. (Bu arada sorgucu-tercüman arkadaşların bu işi kimin adına yaptığını halen bilmiyoruz.)

O zaman aklımıza ister istemez başka bir soru geliyor. İkide bir bu konunun gündeme gelmesinin acaba Yaşar Büyükanıt’la bir ilgisi var mı? Ya da komuta kademesinden birilerine mesaj mı veriliyor? Yahut da o dönem olup bitenler arasında bugün birilerini köşeye sıkıştıracak ve gün yüzüne çıkmamış bir ayrıntı mı var?

Dahası da var. Malum, bu çuval meselesinin perde arkasında dönemin üst düzey bir Kürt yöneticisine suikast hazırlığı olduğu yolundaki iddialar, o gün bugün ortalıkta geziyor. Şimdi Türkiye, çok da doğru bir hamleyle bölgedeki Kürt liderlerle doğru dürüst ve kalıcı bir temasın yollarını ararken; birilerinin yeniden ‘çuval’ şifresine başvurması hakikaten dikkat çekici.

Yarın (yani siz bu yazıyı okurken) Milli Güvenlik Kurulu toplanacak. Gündemin hiç tartışmasız en önemli maddesi Irak’taki gelişmeler. Bir yanda Başbakan Erdoğan’ın Türkmenistan dönüşü yaptığı önemli hamleyle ortaya çıkan ‘Gerekirse bölgedeki Kürt liderlerle ve Talabani ile temas kurulabilir’ tezi. Diğer yanda bu tür arayışların tamamen karşısında olan Cumhurbaşkanı Sezer. Bir de ‘Ben görüşmem, ama siyasetin işine de karışmam’ mesajını veren Genelkurmay Başkanı. Cumhurbaşkanı Sezer’le Genelkurmayın tavrını aynı paranteze alma gayretine rağmen, Büyükanıt’ın durduğu yerin farklı olduğunun altını çizelim. Kimbilir, belki de Büyükanıt ABD’de birilerinin beklediği performansı gösterememiştir. Kimbilir belki de birilerine Kuzey Irak konusunda inisiyatifin siyase devredilmiş olması hala kabul edilemez gelmektedir.

Tamam. 4 Temmuz’da Süleymaniye’de neler olduğunu herkes bilmek istiyor. Ama bu meselenin niçin ikide bir gündeme taşındığını bilmek de en o kadar hakkımız olsa gerek.

Doğru soruyu tekrar edelim o zaman.

Niye Süleymaniye ve niye bugün?
star

Bu haber 200 defa okundu.