Kim bu ulusalcı yeni kuvvacılar?

0 0 0000 00:00 tsi
Türkiye'nin AB üyeliğinin ciddiye binmesiyle varlıklarını hissettiren ulusalcılar, rahip cinayeti, Danıştay saldırısı ve Hrant Dink suikasti ile gündeme geldi. Peki kim bunlar?

Milliyetçiler laik solcular İslamcılar... Kim bu yeni kuvvacılar?

Ulusalcılara göre küreselleşme Türkiye’nin ulusal kimliğini, birlik ve beraberliğini, egemenliğini ve bağımsızlığını tehdit ediyor. Buna karşı durabilmek için yeniden bir Kuvayı Milliye hareketi yürütmek gerekiyor...

Ancak ulusalcılar kendi aralarında tam bir anlaşma sağlayabilmiş değil. Türk milliyetçiliği, İslamcılık veya solculuktan gelip ulusalcılık paydasında buluşan bu çevreler arasında, geçmiş deneyimler nedeniyle husumetler olabiliyor...

Ulusalcılık kavramı Türkiye’nin gündemine son yıllarda, özellikle AB üyeliği sürecinin ciddiye binmesiyle birlikte girdi. Ne var ki bu yükselen olgu üzerine gerek Türkiyeli, gerekse yabancı bilim insanları, araştırmacılar veya gazeteciler tarafından tarafsız, ciddi ve derinlikli çalışmalar pek yapılmış değil. Çünkü yepyeni, sürekli değişip gelişen, karmaşık bir hareketle karşı karşıyayız. Ulusalcılığın henüz sistemli, örgütlü ve birleşik bir yapıya kavuşamaması, üzerinde yazıp çizmeyi daha da zorlaştırıyor.

Ulusalcıları etnik kimliğe (Türklüğe) vurgu yapan bildiğimiz milliyetçilerden ayıran en temel nokta Türkiye Cumhuriyeti’nin üniter devlet yapısına, diğer bir deyişle “ulus devlet” e sahip çıkmaları. Ulusalcılara göre küreselleşme Türkiye’nin ulusal kimliğini, birlik ve beraberliğini, egemenliğini ve bağımsızlığını tehdit ediyor. Buna karşı durabilmek için yeniden bir Kuvayı Milliye hareketi yürütmek gerekiyor.

En büyük ihtilaf laiklik

Ancak birlik ve beraberliğe aşırı vurgu yapan ulusalcılar kendi aralarında tam bir uyum ve anlaşma sağlayabilmiş değiller. Türk milliyetçiliği, İslamcılık veya solculuktan gelip ulusalcılık paydasında buluşan kişi, çevre, grup ve partiler arasında, geçmiş deneyimler nedeniyle husumetler olabiliyor; en azından birbirlerine tam olarak güvenmiyorlar.
Buna bağlı olarak ulusalcı hareketin tüm kesimlerinin sahiplendiği lider, aydın ve kurumların sayısı yok denecek kadar az.

Ulusalcılar arasında en büyük ihtilaf laiklik eksenindeki sorunlarda yaşanıyor. Kemalist/sol kökenli ulusalcılar Türkiye’de laikliğin tehlikede olduğuna inanıyor ve bunun temel sorumlusunun küresel güçler ve şeriatla yönetilme iddiasındaki bazı İslam ülkeleri olduğunu düşünüyorlar.

İttifak ise batı karşıtlığı

Buna karşılık muhafazakâr kökenlilerin tümü ve Türk milliyetçiliğine yakın olanların önemli bölümü dindarların bazı hak ve özgürlüklerinin gasp edildiğinden şikayet edip yine bazı küresel güçleri suçluyorlar.

Ne var ki ulusalcı cephe içinde laiklik nedeniyle bir yarılma, en azından şimdilik, görülmüyor. Bunun yerine tüm kesimler AKP hükümetini ve üst düzey yöneticilerini küresel güçlerin yerli işbirlikçileri olarak görmede birleşiyorlar. Kimilerine göre AKP takiye yapıyor, ülkeyi adım adım şeriat düzenine geçirmek istiyor. Diğerlerine göreyse AKP Müslüman kimliğinin arkasında Batı’nın İslam medeniyetine karşı mücadelesine içerden katkı sağlıyor. Her iki taraf da savlarına kanıt olarak AKP hükümetinin, ABD öncülüğündeki Büyük Ortadoğu Projesi’ne verdiği aktif destek ve katılımı gösteriyorlar.

Sanal alemde yayılıyorlar

Bazı gazeteler, televizyon kanalları büyük ölçüde ulusalcı bir yayın politikası izliyor. Ulusalcı hassasiyetleri işleyen bazı kitaplar yok satıyor, televizyon dizileri izlenme rekorları kırıyor. Ancak ulusalcılık esas olarak internet üzerinden serpilip kitleselleşiyor. Kendilerini ulusalcı olarak tanımlayan web sayfaları pek fazla ilgi uyandırmazken, ulusalcılar geniş kesimlere hitap eden internet sitelerindeki forum, sohbet ve yorum imkanlarından geniş olarak yararlanıyorlar. Hrant Dink suikastının ardından sanal alemde yaşananlar bunun en açık kanıtıdır.

Ulusalcılık denince akla ilk olarak bazı politikacılar, emekli askerler, yargı mensupları ve gazeteciler geliyor ama bu esas olarak gençleri cezbeden bir akım. Örneğin Dink’in cenazesindeki “Hepimiz Hrantız”, “Hepimiz Ermeniyiz” pankartları bahane edilerek, spor sahalarında katil Ogün Samast’a sahip çıkıldı, gençler sokaklarda beyaz berelerle turladı. Bütün bunlar, ulusalcılığın daha çok popüler kültür üzerinden yürüdüğünü, bu bakımdan, 1990’lardaki “pop milliyetçiliğin” bir tür devamı olduğunu gösteriyor.

Onları ne bekliyor?

Peki ulusalcılığı nasıl bir gelecek bekliyor? Çok bilinmeyenli bir denklem söz konusu:

1) Batı, “Türkiye’ye nasılsa bir şey olmaz” diyerek birer “milli dava”
ya dönüşmüş konularda Türkiye’nin taleplerini umursamamaya devam edecek mi?

2) Düne kadar AB sürecinde bizi destekleyen Almanya ve Fransa’nın öncülüğünde, tam üyelik sevdasından vazgeçmeye mi zorlanacağız?

3) Ulusalcılar birleşme ve örgütlenme sorunlarını aşabilecekler mi?

4) Rakipleri ulusalcı harekete karşı ne tür stratejiler yürütecek?

Kısa vadede dört sorun öne çıkıyor: Ermeni Soykırım Tasarısı, PKK, Kerkük ve Kıbrıs. Özellikle Amerikan Kongresi’nin tasarıyı kabul etmesi veya PKK’nın ateşkesi bozup yeniden terör eylemlerine başlaması ihtimali, bu yıl Cumhurbaşkanlığı ve milletvekili seçimlerini yaşayacak olan Türkiye’de siyasi dengeleri ulusalcı güçler lehine değiştirebilir.

Ruşen Çakır\Vatan

Bu haber 339 defa okundu.