Bombalı diplomasi!

Kuzey Irak’ta Türkmenlere yönelik Kürt saldırıları hiç yeni bir şey değil. Bölgede çeşitli zaman, çeşitli neden ve zamanlamalarla Türkmenlere saldırılar zaten yapılıyordu. Kuşkusuz bu saldırıların sıklığı, hatta rutuni, bunun kabul edilmiş olması anlamına gelmiyor. Türkmenleri yakından izleyen ve elbette bir eli üzerinde olan Ankara’da bu gelişmeler hep not edildi.

Bu notlar içinde en yakın olanlar.. 17 Ocak'ta Kerkük'de de içi bomba yüklü bir kamyonetin infilak etmesi sonucu 8 Türkmen ölmüş, ikisi ağır yaralı olmak üzere aralarında 15 polisin de bulunduğu 45 Türkmen yaralanmıştı. Yine Kerkük'te daha öncede bir inşaat firmasında çalışan iki Türkmen mühendis ile bir Türkmen işçi öldürülmüştü.

Türkiye'nin büyük hassasiyet gösterdiği bu kentte, varlıklı bir Türkmen işadamına ait süpermarket de bombalı saldırıya uğramış ve yüksek miktarda maddi zarar meydana gelmişti. Haliyle Kuzey Irak’ın “çok daha kuzeyi”nde bir sabır taşması hali yaşanmaya başlıyordu.

Son damladan önce damla!..

30 Ocak günü o damla da damladı. Irak Türkmen Cephesi Başkanı Sadettin Ergeç yol güzergahı üzerine yerleştirilen bir bombanın patlatılması sonucu suikasta uğradı. Tuzhurmatu’dan Türkmen Beşir köyünde düzenlenen Aşure törenine giden Irak Türkmen Cephesi Başkanı Sadettin Ergeç'in konvoyuna düzenlenen bu bombalı saldırıda şans eseri ölen ya da yaralanan olmadı.

Açıkca medya bu olayı o kadar önemli görmedi ve yansıtmadı. Kamuoyu da ilgisi bulunanlar dışında çok ilgi göstermedi. Ama devlet gösterdi! Dışişleri Bakanı Gül aynen şöyle dedi; “Henhangi bir ülkenin içişlerinde gözümüz yok ama komşudaki ateş bizi ısıtıyor".

Türkmenlerin sıkıntılarına ilişkin olarak Ankara’nın söyleyecekleri olurdu ve bu seferde vardı; “Türkmenlerin sıkıntılarıyla ilgili olarak Türkiye'nin her zaman söyleyecekleri olur. Bizler slogan, retorik, hamaset konuşmalarıyla ateşi söndüremeyiz. Hepimizin sıkıntıları ortada. Neler sıkıntı çıkarabilir bunlar bilinmektedir".

Dil!..

Kuzey Irak’la ilgili herkes kendi dilinde ve kendi uzmanlığı neyse o dilden konuşurdu. Abdullah Gül diplomatik konuşmuştu. Ancak Ergeç suikastından sonra Kerkük’te birşeyler olmaya başladı. Hem de bayağı birşiyler ama “işte o şeyler” adeta konuşuyordu! Gerçi herkes o dili bilmiyordu ama konuşan “anladıkları dili” kullanıyordu.

Tabi Kerkük çok fazla grubun ilgi alanında. Bu gelişmelerden sonra garip bir şekilde Kerkük’te tatsız olaylar olmaya başladı. Örneğin Kerkük’te bombalı araçlarla düzenlenen saldırılarda 4 kişi öldü, 37 kişi de yaralandı.
Adresler de ilginçti..Sabah saatlerinde düzenlenen iki saldırıda Mesud Barzani'ye bağlı Kürdistan Demokratik Partisi ve Celal Talabani'nin başkanı olduğu Kürdistan Yurtseverler Birliği'nin ofisleri hedef alınmıştı.
 
Bir okulun yakınındaki araçta meydana gelen patlamada ise, okulun hafta sonu tatilinde olması nedeniyle ölen ya da yaralanan olmadı. Bir benzin istasyonundaki araçta patlayan üçüncü bomba, üç kişinin yaralanmasına yol açtı. Kentin güneyindeki çarşıda park halindeki iki araçta da sabah saatlerinde civarında patlama oldu. Seri olarak ve birbirini takip eden zamanlamayla 5 patlama birden olmuştu.

Bunları takiben son saldırı, Irak Türkmen Meclisi Genel Sekreteri Yunus Bayraktar'a dönük olarak gerçekleştirildi. Yunus Bayraktar aracıyla geçerken, yol kenarına döşenen mayın uzaktan kumandayla patlatıldı. Saldırıda Yunus Bayraktar şans eseri hafif yaralandı. Ama suikast girişimi bir öncekinin birebir kopyasıydı.

Sonuç olaratk Irak’ın tüm yöreleri olduğu gibi Kerkük’te artık bir terör şehri. Patlamalar ve saldırılar neredeyse karşılıklı konuşmalar yapılayıor gibi gerçekleşiyor. Elbette üzücü! Bakalım şimdi söz sırası kimin!

www.iyibilgi.com