Dünya mazlumları, yalnız değilsiniz!

31 Ocak 2009 11:38 tsi
Yüz yıldır meydanı boş bulanların at oynattığı coğrafyada, bu toprakların gerçek sahipleri şimdi zalimden hesap soruyor.

Abdullah Abdülkadiroğlu / Samanyoluhaber

Meğer sahipsiz değilmişiz

Yüz yıldır çaresizce yolu gözlenen yiğit yerinden kalkıyor ve zulmün karşısına dikiliyor.

Şimdi yüz yıl aradan sonra bir ruh yeniden diriliyor ve kimsesizin kimsesi olarak mazlumun hakkını söke söke alıyor.

Kötülük çok zor günler geçiriyor.

Bir avuçluk nüfusuyla dünyaya hükmetmeye kalkan zalimler, karşılarında tir tir titredikleri Osmanlı’nın torunlarını buluyor.

Şimdi bir çağ kapanıyor bir çağ açılıyor.

Bir saltanat sona eriyor.

Tıpkı dedeleri gibi yürekli, cesur bir millet, yeniden kendine geliyor.

Yüz yıldır meydanı boş bulanların at oynattığı coğrafyada, bu toprakların gerçek sahipleri şimdi zalimden hesap soruyor.

Türkiye’nin Başbakanı yüz milyonlarca insanın gönlünü fethediyor. Çaresizlik içindeki milletler yüzünü Türkiye’ye dönüyor.

Binlerce kilometre uzaktaki mazlumların imdadına yetişen Osmanlı ruhu, gözyaşları içinde karşılanıyor.

Türkiye’nin başbakanını dünya alkışlıyor.

Kötülük büyük şok yaşıyor.

Katledilen minicik bebeklerin, çocukların, anaların, babaların hesabı soruluyor.

Şimdi;

Ne olur Gazzeli anam. Git kundaktaki evladının mezarına.

Ve de ki;

Hani yavrum sana anlattığım Osmanlı vardı ya !

Hani bu topraklarda yüzyıllarca barışın simgesi olan devlet.

İşte o Osmanlı’nın torunları yerlerinden kalktı ve seni katledenlerin karşısına dikildi.

Görmeliydin yavrum.

Şimdi;

Ne olur Gazzeli yavrucak. Git babanın mezarına.

Ve de ki ;

Hani baba hep anlatırdın ya bize Osmanlıyı.

Bugün olsalardı hiç biz bu durumda olur muyduk derdin.

İşte onların torunları seni şehit edenlerden dünyanın önünde hesap sordu.

Görmeliydin baba.

Şimdi;

Ne olur Gazzeli kardeşim. Acımasızca vurulan dedenin mezarına git.

Ve de ki;

Hani hep anlatırdın ya. Osmanlı zor durumdakilerin imdadına iki elleri kanda da olsa yetişirdi diye.

Yetiştiler dede. Yetiştiler.

Dünyayı dar ettiler bize zulmedenlere.

Tokat gibi indiler zalimin tepesine.

Görmeliydin dede.

Şimdi

Ne olur Gazzeli evlat. Git anacığının mezarına.

Ve de ki;

Hani üzerimize bombalar yağarken demiştin ya bana.

Bir gün bunlara da hesap soran birileri çıkar diye.

Analar illa ki zulme sesini çıkaracak yiğitler doğurmuştur diye.

Çıktı anam, çıktı.

Her gece başucumda anlattığın hikayedeki yürekli adamlar oturdukları yerden kalktı.

Bir tarih yazıldı anne.

Görmeliydin anacığım.

Görmeliydin…

Ümitlerimizi kaybetmek üzereyken yeni bir ruh doğdu.

Türkiye’nin Başbakanı zalimin de zalimi alkışlayanın da canına okudu.

Rahat uyu anam. Rahat uyu.

Meğer sahipsiz değilmişiz.

Bu haber 757 defa okundu.