0 0 0000

Sabah Şekerleri'nin 28 Şubat'çısı...

Kimden sözettiğimi aramaya kalkışmayın; önceki gün kısık sesle haberleri okurken yakalanan güzel sesli anchorman Ali Kırca'dan sözediyorum.

Bu Ali Kırca meselesi, ciddi bir meseledir.

Esasında sevimli bir adam... Ona kızamazsınız. Tolerans boşluklarına sızan ve orada kendini unutturan bir adam. İnsanlarda "tolerans boşlukları" vardır. Bu nasıl bir şeydir bilmiyorum ama, herhalde böyle bir şey vardır. Ali Kırca, o boşluklara sızmakta mahir. Sanki hep tolere edilmiş, hep hoşgörülmüş, hep kollanmış. Hakkını da teslim etmek lazım; iyi bir haberci, daha doğrusu iyi bir televizyoncu. Sesi de, nasıl derler, itimat telkin ediyor. Ses değil de, "Bu adam yalan söylemez, bu adam manipüle etmez, bu adam çarpıtmaz, bu adam iyi bir adam" dedirten tınılar resmi geçidi...

Efendi de bir adam. Fakat ben, bu efendilikte sınır tanımaz adamı gördüğümde, Haşmet Babaoğlu'nun yerinde ifadesiyle, "ruhum buruşuyor", darlanıyorum. Aynı şey, "Tarihimizle Yüzleşmek" diye bir kitap yazmış bulunan, ama "tarihle yüzleşme fırsatı" sayılabilecek olaylarla ilgili (sözgelimi Mustafa Suphi olayı, Ali Şükrü Bey olayı, Halit Paşa cinayeti, 1938'de Meclis'e yapılan darbe) tek kelime yazmayan, yazmamayı başaran Emre Kongar'ı gördüğümde de oluyor. Bedri Baykam'da da oluyor. Bu adamlar niye böyle?

Kaç kez Ali Kırca'ya, "Hukukun tepetaklak edildiği, kuvvetler ayrılığı ilkesinin hiçe sayıldığı o netameli ara dönemde niçin Siyaset Meydanı'na ara verdin? Niçin insanlara konuşma, kendilerini ifade etme imkanı tanımadın? Niçin 28 Şubat'ın gizli onaylayıcısı konumuna düştün?" diye sordum. Kaç kez, "Eyvah, Siyaset Meydanı yeniden start alıyor... Bu hiç de hayra alamet değil!" diye yazdım.

Hiçbirine cevap vermedi. Daha doğrusu, o bayıltıcı efendi duruşunu korudu. Bu efendilikte, "öteki"ni yok saymaya yönelik azami bir dikkat, bir özen, hakedilmemiş bir aristokrat tavır da yok değildi hani... Taammüden efendilik. Böylelerinden korkarım ben!

Zaten ne konuşacaktı ki? Bir gazeteye verdiği demeçte, "Bu kararların altına ben de imza atarım" demiş, 28 Şubat'ın gizli değil, açık onaylayıcısı olduğunu itiraf etmişti. Bir de "düğmeye basmakla" övünüyordu. Daha ne desin!

Tabii Ali Kırca, sadece iyi bir haberci değil, aynı zamanda duruşu olan bir sanatçı. Bir kaset yapmıştı. Bir de kitabı var. Güzel yazılar da yazıyor. Kitsch bir romantizm, bir tutam Tayfun Taliboğlu halkçılığı, bir fırt "Arkadaşım İbraam Çavış" devrimciliği. Nasıl derler, "damardan" veriyor. Öylesine kahredici. Ben gizli gizli şiir yazdığından da şüpheleniyorum. Hatırlarsanız, "ses sanatçısı Ali Kırca" olarak şöhreti yakaladığı günlerde (haa, bir de "seksi erkek" seçilmişti), üşenmeden kalkıp sırasıyla haber bültenlerini, "sabah şekerleri"ni, talk showları, "kadın kadına"ları, bilumum müzik eğlence programlarını dolaşmış, o "detone" ve "devrimci" sesiyle türküler okumuştu.

Konuk olduğu her programda mutlaka aynı soru: "O güzel sesinizle bir türkü okur musunuz?" Sağolsun, kimseyi kırmamış, okudukça coşmuş, coştukça okumuştu. Bir de televizyon dizisinde görünmüştü; egemen düzeni yıkmaya çalışanların "koruyucu meleği" rolünde.

Fakat ben, bu çok faal, bu çok göz önünde, bu her mecrada cismini gösteren kişinin yaşadığından pek emin değilim. Ali Kırca bana sanal bir varlık gibi geliyor. Böyle biri hiç olmamış, hiç yaşamamış... Sadece suretini gezdiren, ismi var, kendisi yok bir adam. Kaç yıldır 28 Şubat'ı, Andıç'ı, postmodern darbeyi filan tartışıyoruz, Ali Kırca'nın ismi de bir şekilde bu tartışmalarda geçiyor, ama değerli anchorman "özenli suskunluğunu" koruyor. Ekrem Dumanlı yazmıştı: "Bazı insanlar -üstelik isimleri zikredildiği halde- suskun kalmayı tercih ediyorlar; Ali Kırca için onca şey söylendi, yazıldı. Ağzını bıçak açmıyor. Her gün köşe yazısı kaleme alacaksın, TV programı yapacaksın ve ithamlar karşısında susacaksın!"

Olacak şey mi?

Bu suskunluk "yaşayan" birinin tavrı mı, siz söyleyin? Hayır, "sükût ikrardan gelir" demek istemiyorum. Sadece değerli anchormanı kendisiyle ve elbette tarihle yüzleşmeye çağırıyorum.

Belki biz yanlış düşünüyoruz.

Belki onun dünya ve hayat tasavvuru doğrudur. Madem sesinle, sözünle, dalgalı saçlarınla kendini "kamu"ya açtın, bunu bilmek hakkımız.



Bu yazı 857 defa okundu.