0 0 0000

Hangi Ecevit?

Bülent Ecevit'in ölümü ülkede gerçek bir yas havası yarattı. Herhalde Ecevit'in ardından üzülenler üzülmeyenlerden çok daha fazla. Ve bu vesileyle Ecevit tartışması da başladı, onun görüşleri ve uzun siyaset yaşamı sırasındaki eylemleri hatırlanıp konuşulmaya başlandı.
Hemen söyleyeyim, en azından dünkü gazetelere bakınca Ecevit'i iyi hatırlayanlar ona eleştirel yaklaşanlardan çok daha fazlaydı.
Aslında siyasetçiler hayatlarını bir siyasi hedef etrafında yaşadıkları için ister istemez seven kadar sevmeyene de sahip olurlar. Nitekim Ecevit'in ve partisinin son seçimde aldığı oylara bakacak olursanız onun siyasi jübilesinin nasıl olduğu hakkında bir fikre de sahip olabilirsiniz.
Eğer siyasette yeterince uzun kaldıysanız ve Ecevit gibi beş kez Başbakanlık yaptıysanız, yaşarken olduğu kadar öldükten sonra da eleştirilmenizden daha normal bir şey yoktur.
Bana göre önemli olan Ecevit gibi birine, onun ardından mümkün olduğunca nesnel bakabilmek. Çünkü Ecevit'in siyasi hayatı, kıyasıya eleştirilecek kararlarla ve anlarla dolu olduğu gibi övülecek, gelecek kuşaklara örnek gösterilebilecek kararlarla ve anlarla da dolu.
Ecevit'in hayatına bakarken bunlardan birini görüp diğerini gözden kaçırmak olmaz.
Evet Ecevit Türkiye'ye işçi hakları kavramını getiren, bir siyasi partinin sendikalarla birlikte siyaset yapabileceğini gösteren isimdir. Ama aynı Ecevit, 12 Eylül sonrası alabildiğine kısıtlanmış sendikal hakların yeniden 70'ler seviyesine gelmesi için hiçbir şey yapmadı, bunu siyasi propaganda malzemesi olarak bile doğru dürüst kullanmadı.
Evet Ecevit 12 Eylül sonrası askeri cuntaya karşı son derece saygıdeğer bir mücadele yürüttü, bu uğurda hapse girmeyi göze aldı. Ama aynı Ecevit'in 12 Eylül'den sadece iki ay önce Meclis'in erken genel seçim kararı almasını 'Erken seçim Anayasa'ya aykırıdır' gibi bir görüşü dile getirerek engellediğini hatırlamak, seçim kararı alınsa belki 12 Eylül'ün hiç olmayabileceğini de düşünmek gerekir.
1999 Helsinki zirvesi Türkiye'nin Avrupa Birliği adaylığını kesinleştirirken Ecevit o aile fotoğrafında yer alan Türk liderdi. Aynı Ecevit, hükümetinin son günlerinde AB ile ilgili kritik reformların MHP'nin muhalefetine rağmen Meclis'ten geçmesi için de çok gayret sarf etti. Ama onun, 70'lerin sonlarında o zamanki adı Avrupa Ekonomik Topluluğu olan AB ile ilişkileri donduran ve Yunanistan'ın AB üyeliğini kolaylaştıran isim olduğunu da hatırlamak gerekir.
'Bu düzen değişecek', 'Toprak işleyenin su kullananın' gibi popülist sloganlarla 1977 seçimine giden Ecevit'in yüzde 42 oya rağmen Meclis'te çoğunluk sağlayamayınca Adalet Partisi'nden bakanlık vaadiyle milletvekili transfer ettiğini, gelen bu yeni bakanların Cumhuriyet tarihinin ilk en büyük yolsuzluk skandallarına neden olduğunu hatırlayanımız var mı? Ecevit'in dürüstlüğü ve mütevazı kişiliği tartışmasız elbette ama ya siyasi hırsının gözünü kapatması?
Türkiye'nin tarihinin en ağır ekonomik bunalımlarının Ecevit'in Başbakanlığı dönemlerinde yaşanmış olması sadece 'kötü şans' olabilir mi?
Ancak öte yandan Ecevit'in Cumhuriyet tarihinin siyasi kaos ortamı bakımından en çalkantılı yılları olan 70'ler ve özellikle de 90'larda parlayan bir yıldız olması, bir güven abidesi olarak seçmenin tercihine nail olması da tesadüf olamaz. Türkiye'de siyaset kurumunun dibe vurduğu dönemlerde Ecevit ismi ve onun tartışmasız pürüzsüzlükteki kişiliği bir güven yıldızı gibi parladı.
* * *
Bence Ecevit'in siyasi yaşamı alabildiğine nesnel ama elbette eleştirel yaklaşımla yakından incelenmeli.
Ecevit bu çeşit bir yakın ilgiyi fazlasıyla hak eden bir siyaset adamı.

Bu yazı 1,030 defa okundu.