0 0 0000

Başbakan’ın tarihî çağrısı

Önceki gece Başbakan Erdoğan’la Londra’dan dönüyoruz. Uçaktaki gazetecilerin hepsi aynı şeyi merak ediyor: Başbakan, Genelkurmay Başkanı ve Cumhurbaşkanı’nın irtica açıklamalarına ne diyecek? Fırsat yakalar yakalamaz konu açılıyor ve Başbakan hepimizi heyecana sevk edecek önemli açılımlar yaparak meseleye yeni bir boyut kazandırıyor.

Söylenenleri şu şekilde özetleyebilirim: İrtica tartışmalarını kamuoyu önünde yapmamak lazım, kim olursa olsun ülkeyi gerecek açıklamalardan sakınmak gerekir, irtica tartışması mütedeyyin halkı rencide ediyor, irticanın tanımı yapılamadığı için belki buna aşırılıklar demek ve bu konuda bilimsel çalışma yapmak gerekiyor, aşırı bulunan kitleleri de merkeze çekmeliyiz, birbirimize tahammül etmek kavramı bile yetmez, birbirimizi anlamak ve birbirimize saygı göstermek zorundayız… Erdoğan’ın son bir hamleyle yaptığı açılım kuşatıcı ve uzlaştırıcı. Konuya taraf olan ya da kendini öyle gören herkese yeni bir çağrı yapılıyor. Böyle bir davete Türkiye’nin ihtiyacı vardı. Şimdi aklı başında herkesin irtica meselesine bu açıdan bir kere daha bakmasında fayda var.

Mehmet Akif yıllar önce “Zalimin hasmıyım amma severim mazlumu / irticanın şu sizin lehçede manası bu mu?” diye soruyordu. O günden bu güne ne değişti? Her sancılı dönemde “irtica hortladı” dendi de memleket daha yaşanır hale mi geldi? Hayır. Onca gürültü patırtı sırasında hep dindar halk rencide edildi. Şimdi ABD Büyükelçisi Ross Wilson “Türk siyasetinde ve medyasında her zaman belli miktarda kakofoni (kuru gürültü) olur. Ufukta yakın zamanda Türkiye’nin güçlü, güvenli, istikrarlı, laik demokrasi statüsü konusunda beni endişeye iten bir şey göremiyorum.” demiş.

Bazıları kızıyor; ama Wilson’ın irtica tartışmalarına kakofoni demesi gayet normal; çünkü gereksiz bir endişe, iflah olmaz bir vehim üzerine bu kadar abanmanın makul gerekçesi yok. Zaten vatandaş da bu sonuçsuz tartışmadan haz almıyor. Bu nedenle Başbakan “Sokaktaki vatandaşa sorun, irtica gündemi var mı?” diyor. Haklı. Halkımız farklı düşünce ve hayat tarzlarına öteden beri saygı duyan, hayatı bu farklılık içinde paylaşmasını bilen bir topluluk. Kavga istemiyor, hele sunî ve siyasi kavga hiç istemiyor. Tayyip Bey sokağı adres gösterirken Mehmet Ağar’ın yaklaşımı da aynı gerçeğin altını fosforlu kalemle çiziyor. DYP lideri diyor ki: “Benim kadar Türkiye’yi gezen olmaz. Ben bu konularda bir sıkıntı ve şikâyet eden bir vatandaşa bugüne kadar rastlamadım.” ANAP lideri Erkan Mumcu da irtica tartışmasını, cumhurbaşkanlığı seçimiyle ilgili suni bir gündem olarak görüyor. Doğrudur. Bunca mutantan kavganın arkasında cumhurbaşkanlığı seçimi öncesinde gergin bir hava oluşturmak, parlamentoda çoğunluğunu elinde tutan bir parti üzerinde baskı kurmak ve bir isim üzerinde anlaşmaya ikna etmek var.

İrtica bezirgânlarına kulak asmamak gerekiyor. Mesela dün aşırı laikçiliğin en faşist versiyonu ile arkeolojik araştırmalara konu olabilecek bir ceridede emekli bir general, 28 Şubat’taki gerginlik sabıkasına ve onun yol açtığı hortumculuk faturasına aldırış etmeden şöyle diyordu: “İrtica Türkiye’yi tümüyle teslim almıştır. İrtica Türkiye’de iktidar olmuştur.” Yerli Pravda tarafından sıkça dillendirilen bu düşünceye göre milyonlarca insanın oyuyla iktidara gelmiş AK Parti’nin kendisi bizzat irticadır. Bu şartlanmış kafayla mücadele edilebilir mi? 70’li yıllardan bu yana hemen her cunta ile irtibatlı bir baş muharririn aklıyla irtica kavramına bakılabilir mi? Medyadaki cuntacıların, sokakla, halkla, insanımızla ilgisi yok; onlar kışla için yayın yapıyor, ordumuz üzerinden kendilerine rant sağlıyor.

Tahrik ettiği kavgadan beslenen cuntacı medyayı bir kenara bırakıp Başbakan Erdoğan’ın son çağrısına kulak vermek gerekiyor. Türkiye’mizin geleceğini karartacak “kakofoniler” yerine, çevreyi de merkeze taşıyacak açılımlar üzerine kafa yorulmalıdır. Halkın hissiyatı da budur. Bu çağrı turnusol kâğıdı gibi samimi endişeler ile kötü niyetlileri ayıracak sadelikte. Önümüzdeki günlerde kimin nerede duracağına bu çağrı çerçevesinden bakmak gerekecek.

Bu yazı 898 defa okundu.