0 0 0000

AKP kuşatma altında mı?

Bu köşede birkaç günden beri çıkan Adalet ve Kalkınma Partisi ile ilgili eleştiriler üzerine çok sayıda okur mektubu aldım. Bu mektuplardan bir tanesini bence iyi bir örnek teşkil ettiği için sizinle paylaşmak istiyorum. Bakın bir okuyucum dün bana neler yazdı:

"İsmet bey çok yazık! Sizi liberal bir kalem olarak tanırdım. Ama git gide bazı sabit fikirli at gözlüklerin safına giriyorsunuz. Şu gerçeği nasıl görmezsiniz veya siz de o planın bir parçası mısınız? AK Parti'ye karşı bir kuşatma var, işte bunun ana aracı basın, yani Doğan Medya, bu kepazeliğe lütfen alet olmayın, bilinçli veya bilinçsiz. Bakın Ak Parti siyaseten her istediğini yapabilir. Artık şu görmek istemediğiniz şeyler ile yasadışı şeyleri karıştırmayın. Ordu sürekli mesela yasaları çiğniyor, sürekli kanunları ezer, soruşturmaları örtbas eder, buna bir şey demezsiniz, ama Ak Parti tabanından gelen istekleri (ben şahsen Ak Parti'yle aynı fikirde değilim çoğu konuda) yansıtınca erken seçim falan diyorsunuz. Bakın beğenmediğiniz fikirler için gerginlik yaratıyor derseniz ben de sizin bütün ağzınızdan çıkanı gerginlik olarak alırım. Bu ülkede gerginliğin kaynağı A.N. Sezer, bu bir gerçek. Türbanlılardan nefret bile etseniz onların özgürlüğünü savunmalısınız, yoksa demokratım derseniz size gülerler."

* * *

Şimdi soru şu: AKP sahiden kuşatma altında mı?

Kısmen evet. Bu partinin iktidarına karşı bir kurumsal muhalefet olduğu çoğu zaman açık açık görülüyor. Ancak öte yandan bu partinin ve yandaşlarının demokrasi anlayışlarında bazı çarpıklıklar olduğu da çoğu zaman açık açık görülüyor.

İşte bu demokrasi anlayışındaki çarpıklıktan ötürü de zaman zaman AKP'nin yasaları ve uygulamaları Cumhurbaşkanlığı veya Anayasa Mahkemesi veya Danıştay'dan dönebiliyor.

Ve ister istemez sapla saman karışıyor. Yani, kurumsal muhalefet olanla AKP'nin yanlış ve eksiklerinden (ve demokrasi anlayışındaki çarpıklıktan) kaynaklanan olaylar aynı potada eriyor.

Yani şunu demek istiyorum: AKP'nin ve AKP'lilerin yaşadığı 'kuşatılmışlık' duygusunun ardında kurumsal muhalefet kadar AKP'den kaynaklanan şeylerin de etkisi var.

Basit bir örnek: AKP hükümeti yeni kurulacak 15 üniversitenin kurucu rektörünü kendisi belirlemek istiyor. (Yasaya göre rektör adaylarını hükümet belirleyecek Cumhurbaşkanı da atayacaktı.) Cumhurbaşkanı bu istemi önce veto etti, sonra çaresiz kalıp onaylayınca da Anayasa Mahkemesi'ne götürdü, düzenleme önceki gün Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildi, söz konusu yasanın yürürlüğü de durdu.

Şimdi bu kurumsal muhalefet mi, yoksa AKP'nin yanlışı mı? Anayasa'da, 'Rektörler YÖK'ün belirlediği üç aday arasından cumhurbaşkanı tarafından atanır' cümlesi durdukça bu olay AKP'nin yanlışıdır. Ama iktidar olan bitenin 'kurumsal muhalefet' olduğunu dün bile düşünmeye devam ediyordu.

AKP, yüzde 35 oyla Meclis'teki sandalyelerin yüzde 66'sını aldığında ve geçerli oyların yüzde 35'i Meclis dışında kaldığında, bu durumun ne kadar demokratik olduğunu bir an bile düşünmedi.

Oysa demokratik meşruiyet denen şey sadece yasalardan kaynaklanmaz. İşte, geçerli oyların yüzde 45'inin temsil edilmediği bir Meclis'te AKP'nin meşru görülmesini sağlayan şey medyanın sağduyusuydu. Bugün bile kimse AKP'nin meşruiyetini veya parlamentonun meşruiyetini sorgulamıyor, çünkü 3 Kasım 2002 sabahı var olan sağduyu hâlâ mevcut. Ama bu sağduyuyu sergilemek AKP'yi hiç eleştirmemek anlamına gelmiyor.

AKP'nin siyasi meşruiyeti ve bu kuşatma meselesini önümüzdeki hafta da konuşmaya devam edelim.

Bu yazı 940 defa okundu.