0 0 0000

Son hadiselere ve tartışmalara dair

Paris’te bir dergiye yapılan terör saldırısı, yeniden terör kavramının tartışılmasına fırsat vermenin yanında, özellikle art niyetli okumalarla İslam ve terör ilişkisi açısından ele alınarak değerlendirilmiştir. İslam barış dinidir… Yunus’un ifadesiyle “yetmiş iki millete bir gözle bakma” çabasının ve kültürünün adıdır. Maalesef bilinçli olarak İslam’a ilişkin menfi bir algı oluşturulduğunu görüyoruz.

Aklıselim sahibi devlet erkânının mütemadiyen dile getirdiği şu hususu önemlidir: Terörün, dini, milleti ve milliyeti olmaz… Bu bir hakikattir; kimse inancı dolayısıyla tecziye edilemez, itibarsızlaştırılamaz, şiddete ve teröre maruz bırakılamaz.

Bu evrensel ilkelerin zaman zaman unutulduğu, cehalet ve art niyetle temel hak ve hürriyetlerin ihlal edildiği, şiddetten ve terörden medet umulduğu da bilinen bir gerçektir. Bunun en acı örneklerini bizler millet olarak yaşadık ve hala da yaşamaktayız.

11 Eylül ve Paris hadiseleri, beraberinde getirdiği İslamofobi anlayışıyla, Medeniyetler Çatışması tezinin hayata geçirilmesine dönük projeler olarak dikkat çekiyor. Bu projelerde Müslüman figürlerin kullanılması, edilgen ve kullanılabilir aklın coğrafyamızda varlık bulması başlı başına tartışılması, bir mesele olarak ele alınıp çözülmesi gereken önemli bir husustur. Özellikle kullanılan terör örgütlerinin, emperyalist projelerle tarumar edilen coğrafyalarda ortaya çıkması da dikkat çekiyor. Bu ifadelerimizle miskin, kendi gerçekliğinden uzak, milletinin huzuru ve güveni için çalışıp çabalamayan zalim diktatörleri ve İslam dünyasında tekrara kaçan yahut kendi geleneksel kodtlarına yabancı aydın ve ulema tipini tezkiye ettiğimiz anlaşılmasın… Bunu asla istemeyiz; zira halkına huzur ve güven vermeyen, iktisadi, siyasi, sosyal ve kültürel buhranlara sebebiyet veren bu güruhun günahı ve vebali aşikârdır.

İslam şehrinin temel dinamiklerini yerle bir eden, ilim, kültür ve sanat alanında özgün duruş ve eserler ortaya koymaya fırsat vermeyen, bilimsel çalışmalara teşvik ve desteğini esirgeyen; bu yüzden de daima beyin göçünün yaşanmasına sebep olan, halkını bir kuru ekmeğe muhtaç bıraktığı için zorunlu göçe maruz bırakan devlet adamlarını, yöneticileri ve kabile şeflerini hatırlıyoruz… Maalesef İslam dünyasının ekseriyetinde görünür tablo bundan ibarettir. Bu tablo, içimizi kanatan, bize mahsus ve çözümü de bizim kendi medeniyet kodlarımızda saklı olan dertlerimizden mülhemdir. Ama şimdi mevzumuz bu değil; bir proje dâhilinde hârlatılmak istenen İslamofobiye ateşine dikkat çekmek isteriz.

Bazı uzmanların ifadesiyle, İslamofobi, Batıda İslam karşıtlığını örtmek için üretilmiş bir kavramdır… Oryantalist tecrübe bu kavramı kolayca tedavüle sokmuş olmalı. İktisadi açıdan kendi kendine yeten, kendi bilimsel projelerini geliştiren, siyasi istikrara kavuşan ve refah seviyesi yükselen huzurlu bir İslam coğrafyası, Batının tarihi hatırlamalarıyla, önüne geçilmesi elzem bir hususu olarak değerlendirilmiş olabilir mi? Keza Batıda artan Müslüman nüfus, bir tehdit olarak algılanmış olabilir mi? Bunlar ilk anda akla gelen sorular… Refah seviyesi yükselmiş, kendi kendine yeten İslam coğrafyası dinamik nüfus imkânlarıyla dünya düzeni içerisinde önemli roller üstlenebilir. Bu anlamda ülkemizde son yıllarda görülen müspet ve makul gelişmeler, birilerini telaşlandırmış olabilir.

Bu ihtimalleri son günlerde etraflıca gündeme getiren uzmanları dinliyoruz… Bu da makul bir gelişmedir; nitekim daha önceki dönemlerde kendi hükümetine, milletine ve tarihine güvenmeyen aydın tipi, yumuşak güç organlarını kullanarak halkın zihinlerini işgal etmekteydi. Bu işgal çabası bu dönemde de gündeme geldi; ama artık kendi tarihiyle barışık, toprağından güç alan ve hadiselere serinkanlı bakabilen sahih aydınlarımızın da konuşmalarına fırsat verilir oldu. Konu üzerinde dikkat çeken bir söyleşisini okuduğum Doç. Dr. Serhat Ulağlı’nın tespitiyle, İslamofobi, özü itibariyle Batının bir kimlik muhafaza çabasıdır… Sayın Ulağlı’nın tespitini, ilgilisi ayrıntılı bir şekilde okuyacaktır; bendeniz, kimi dostlarımın dikkatini şuraya çekmek isterim: İslamofobinin sebebi/lerini sadece İslam hukuk ve düşünce tarihinde, yaşam tarzında ve dünya algısında aramayalım; biraz da Batı’nın İslam üzerinden yeni bir kimlik kurma çabası olarak görelim.

Bununla birlikte yeni bakış ve anlamlandırma için, yerimizi biraz değiştirelim; eleştirel bakalım… Özeleştiriden, kendi gerçekliğimizi kavrama ve durum tespitinden kaçınmadan meseleye yeniden bakalım. İsterseniz gelin Batı’dan çok uzağa, -Suriye’yi, Irak’ı ve Afganistan’ı da bırakalım- ta öteye Arakan’a gidelim, Myanmar’ı hatırlayalım… Çifte standart söylemine girmeyeceğim; o basitlik orada kalsın. Burada samimi bir düşünceye kapı aralayarak sadece şu çağrıda bulunuyorum: Olayları değerlendirirken kendi tarihimize ve birikimimize karşı fazla acımasız olmayalım! 

Velhasıl, İslam, barış dinidir; bu nezih dinin müntesiplerinin liyakatsiz düşünce, tavır ve davranışları ve bir kısım mihraklarca üretilen hiçbir proje onun bu vasfını elinden alamaz. Eğer bir sorun var ise, bu Müslümanlık algımızdadır; bunu da samimi gayretlerle tamir ve tahkim edilmesi mümkündür.



Bu yazı 2,538 defa okundu.