0 0 0000

Yedi Güzel Adam’ı Hatırlamak

Yedi Güzel Adam'ın ilk bölümünü çocuklarımla birlikte seyrettim... Zaman zaman Yedi Güzel Adam'dan söz ederdim onlara. O güzel adamlardan geride Rasim ve Nuri ağabeyler kaldı. Hak, her ikisine de sağlık versin.

Seyrederken Erdem Ağabeyi özlediğimi fark ettim... Keçiören'de Demirtepe Durağındaki evi, Mithat Paşa'daki ofisi ve Planlamanın kütüphanesini birden oracıkta gezi verdim. Ne güzel çaylar ikram ederdi, şiirin ve sohbetin yanında. Onunla birlikte olunca sanki Hindikuş Dağlarına çıkar, kardeşlerimizin yanında kahramanca mücadele ederdik. Hep dağlardı konuştuğumuz... Yıllar sonra Maraş' gidince, Ahır Dağları'nı temaşa etmiş; o vakit anlamıştım Erdem Ağabeyi'in dağlara meftuniyetini.

Şair dağ gibi duran adamdır... Hele Akif Ağabeyin bir türlü tükenmeyen sigarasını da hatırlayınca, dumanlı dağlar daha da net oturur insanın zihnine. Biri biter sigaranın, mutat ikincisini uyandırırdı. Dağların başı hep dumanlı olurdu.

İyi ki TRT bu diziyi akıl etti... İyi ki. Zira biz onlara eriştiğimizde onlar hep o Ahır Dağları gibi engin dağlardı. Biz onların eteğinde nefes aldık. Nuri Ağabeyi hep uzaktan seyrettik, sevdik; fakat Erdem, Akif ve Rasim ağabeyin dumanlarından da yararlandık. Kerem'in Defteri'nin şairi, Yalnızlık Şairi'ne de baktık. Lakin Cahit Ağabeyin muallimliğinden yeterince yaralandık mı? Lisede leyl-i meccani talebelik zamanlarında yazdığımız bir kaç mektup, tavsiye edilen kitaplar, okunan şiirler... Ansızın "gel emrine" uyup giden Zarif insanın sohbetinde demlenme imkanımız olmadı. 

TRT bendenizi aldı seksenlerin ortasında, Ankara'da seyrana çıkardı... Sahi Ankara'yı mı özledik? Belki de…

....

Ve Ankara’nın Güzel Adamları…

Yedi Güzel Adam’ seyrederken, çocuklarıma Ankara’nın güzel adamlarından söz etme imkânım oldu... Ankaralı yılları konuştum. 

Evvelce de yazmıştım, ama burada da söyleyeyim: Ankara'da Üniversite okumamın asıl saiki Mavera Dergisi'nin burada neşredilmesiydi. Maalesef ben Ankara'ya gelirken dergi de İstanbul'a taşındı. Cahit Abi İstanbul Radyosu'na gitti.

Fakat yine de güzel adamlar vardı... Mithat Paşa'da İslam Dergisi'nin salonu birden gözlerimin önünde canlandı. Merhum hocam M. Esad Coşan, Akif İnan, Hüseyin Karakaya, belki Adnan Tekşen, Tahir Yaren ve Hilmi Güler... Burada Hüseyin Karakaya, Cahit Ağabeyin bıraktığı boşluğu doldurmak için çok çabaladı. Hak razı olsun.

Sonra Batı Sineması'nın üstünde... Batı Han'da Saatci Musa Ağabey, başka bir sığınaktı. Orada Sait Çekmegil'i, oğlu Selami beyi, yanılmıyorsam Kemal Kelleci'yi ve zaman zaman gelen Mehmet Nuri Yılmaz'ı hatırlıyorum.

Hepsi güzel insanlardı... Hatta bazı fikirleri dolayısıyla uzak kalsam bile tek başına İktibas’ı omuzlayan Ercüment Beyi, uzaktan seyrettiğim Edebiyat Dergisi'nin hizmetkârı Yaşar Kaplan'ı ve zaman zaman demlendiğimiz Sakarya Çayhanesi'nin sakinlerini... Eski Ankara güzeldi. Saftı. Samimiydi.

Şimdi bu dizi vesilesiyle bakıyorum da bendeniz için asıl mekteplerden birisi o eski küçük Türkiye Yazarlar Birliği Ofisi... Mehmet Doğan, Nazif Öztürk, Muhsin Mete... Sonra Ülke Kitabevi, Ali Abi (Birinci), Mehmet Erdoğan, İsmail Kasap, Yusuf Turan... İSİLAY, Lütfi Doğan Hocam. Mahallemiz, Fuat Hocam (Hasçiçek), M. Asım Köksal Hoca, Necati amcalar –üç Necati, Şamil Dağcı.

Lakin Yedi Güzel Adam, ta liseden beri taşıdığım muhabbetle akıl ve gönül dünyamda her zaman mutena bir yerde bulundular. Hak cümlesinden razı olsun... Bu dizi her halde benim gibi nicelerini o eski hatıralara alıp götüreceğe benziyor. 

Sohbet vesilesi... Zaten hayat nedir ki? Söz, sohbet ve muhabbet!

Efendim baki selam

Bu yazı 2,853 defa okundu.