0 0 0000

Arap baharı Türkiye ve AB

Arap ülkelerinde yaşananları hep beraber izliyoruz. Tunus, Mısır, Libya, Suriye diktatörlükleri sapır sapır dökülüyorlar; iyi ki de dökülüyorlar.

Bu süreç iç dinamiklerin mi, dış dinamiklerin mi bir ürünüdür tartışması bana çok anlamlı gelmiyor zira cevabı benim için çok açık.

Nihai amaç 1.6 milyar Müslümanı, diktatörler ve yakınlarını değil, sokaktaki insanı dünya ekonomisinin bir parçası yapmak.

Bu da ancak uzun vadede açık toplumla, piyasa ekonomisi ve demokrasiyle olabiliyor.

Tarihte belki de ilk kez ABD ekonomisinin devlerinin (Apple, Microsoft, Google) çıkarı Arap halklarının çıkarı ile örtüşüyor.

Bu dalga İran’a, İsrail’e de sıçrayacak.

İsrail, bir demokrasi ve piyasa ekonomisi ama mevcut devlet politikalarıyla, demokratikleşen Ortadoğu’da bu politikaların sürdürülmesi olanaksız, büyük değişim, Filistin meselesinin kalıcı çözümü yakındır kanısındayım.

Türkiye’de ise, AK Parti’nin güçlü ve güçlenen iktidarı, askerin her geçen gün biraz daha normale dönmesi, 2004 senesinde AB ile müzakerelerin başlaması bize de çoktan uğrayan, hatta bizden başlayan güçlü dalganın habercileri.

Adına ister Büyük Ortadoğu Projesi deyin, ister Medeniyetler İttifakı deyin, ister başka şey, bölge halklarını dünya ekonomisinin bir parçası yapma gayreti, yani ürettirme ve tükettirme çabası, iktidarı seçilmişlere bırakma gayreti ve süreci, hukuk devletine doğru atılan eksik ama güçlü adımlar, nereden bakarsanız bakın, tüm bölge ve dahi bizim için çok olumlu.

Ancak, bu olumlu projenin daha da olgunlaşması ve güçlenmesinin anahtarlarından biri de, bölgenin en gelişmiş, en demokratik ülkesi Türkiye’nin AB’ye tam üyeliği.

Olumlu proje bizden başladı derken 1999 Helsinki zirvesini ve sonrasını kastediyorum.

1997’de Lüksemburg’daki “hayır”dan, 1999 Helsinki’ye nasıl gelindi, bu iki senenin, burada ABD’nin rolünün de iyi analiz edilmeleri şart.

Çok gecikmeyen bir vadede AB tam üyesi olacak bir Türkiye’nin Ortadoğu baharını çok daha ileri taşıyacak bir simgeye dönüşeceği kesin.

Bu temel gerçeği de en iyi batılılar, ve başta Obama görüyor herhalde.

Arap baharının olgunlaşması için Türkiye’nin AB tam üyeliğinin, Kaddafi’nin de, Mübarek’in de, Esad’ın da devrilmesinden çok daha anlamlı sonuçları olacak.

Obama’nın, Clinton’ın, ve hatta Bush’un Türkiye’nin AB üyeliğine verdikleri güçlü desteği iyi okumak, bu destekle Arap baharı arasında bir mantıksal bağ kurmak şart.

Bu süreçte Sarkozy’e, Merkel’e çok değil, hiç takılmamak lazım.

Bu zayıf liderler (!) zamanın ruhu önünde kuru yaprak gibi uçarlar, giderler ve zamanın ruhu, dünya ekonomisi, bilgi ekonomisi hükümlerini şaşırtıcı bir biçimde icra ederler.

Bu süreçte bize düşen işler de çok ama çok önemli.

Birincisi, belirli konjonktürlere aldanıp, AB entegrasyonunu küçümsememek; unutmayalım ki, 27 ülkeli AB, 500 milyon nüfusuyla (dünya nüfusunun yaklaşık on üçte biri) dünya üretiminin dörtte birinden fazlasını gerçekleştiriyor.

AB entegrasyonu ve gelinen nokta, tüm eksikleri ve hatalarına rağmen, insanlık tarihinin en büyük projesidir; bu projenin bize yansıyan dönüşüm taleplerini eksiksiz yerine getirelim, daha güçlü bir demokrasi ve hukuk devleti olalım, daha zenginleşelim.

Bizim gayretlerimiz ve zamanın ruhu AB tam üyeliğini bize altın tepsi içinde, belki de sandığımızdan da yakın sürede sunacaktır.

Herkesin bayramı kutlu olsun; sağlık ve mutluluklar diliyorum.

Bu yazı 1,146 defa okundu.