0 0 0000

CHP gerçekten değişiyor mu?

CHP'de iki gündür yaşanan gelişmeler açıkçası az gelişmiş ülkelerdeki "tek parti öyküleri"ni andırıyor. Ayrı toplantılar, baskınlar, parti ve lider arasında ya da kuvvetli adamlar arasında bölünmüş iktidar görüntüsü.

Her şeye rağmen, bu görüntüye rağmen yaşananlar CHP'de bir değişime işaret ediyor mu?

Soru budur...

Ve yanıt görece olarak olumludur.

Evet, ediyor...

Ancak bu değişimin istikameti, hedefi ve varacağı yer ve buna ilişkin pek soru da orta yerde duruyor.

Önce işin polisiye kısmından başlayalım...

CHP'de böyle "değişim kokan" sarsıntılar ilk kez olmuyor.

1999 seçimleri sonrası Baykal'ın istifası, Altan Öymen'in genel başkan seçilmesi ve dokuz ay sonra Baykal'ın yeniden parti yönetimi ele geçirmesi yaşanan en yakın "kaptı kaçtı" durumu ve "sözde değişim" örneğiydi...

Baykal'ın genel başkanlıktan uzaklaşması, kaset kurultayı sonrası Kılıçdaroğlu'nun iş başına gelmesinin öyküsü de ortada.

Malum Önder Sav'ın teşkilatı ile Baykal karşı karşıya gelmiş, fırsattan istifade eden Sav'cılar sayesinde, aradan Kılıçdaroğlu çıkmıştı.

Ve bu koşullarda doğal olarak Kılıçdaroğlu'nun "derin parti yapısı ve anlayışı"nı aşıp gerçek ve tam lider olamama halini tüm ülke bir süredir izliyor.

Kılıçdaroğlu sonunda liderliğe el koymaya karar vermiş olmalı ki, Yargıtay Başsavcısı'nın tüzük değişikliğine ilişkin yeni yapılanma talebini vesile olarak kullandı.

Durum ne?

Şu:

-Önder Sav'la "hesabı" olan Baykalcıların da desteğiyle MYK'yı değiştirdi, Önder Sav ekibini yönetimin dışına itti.

-Sav'cıların iddiasına, işin mahkemelik görüntüsüne rağmen hukuki bir sorun olacağını sanmıyoruz. Kılıçdaroğlu kurallar içinde yetkisini kullandı. Nitekim Yargıtay Başsavcılığı Kılıçdaroğlu'nun MYK hamlesini onayladı...

- Buna karşın Parti Meclisi'nin 80 üyesinin 60'ı ilk aşamada Önder Sav'ın yanında durdu. Bu denge nasıl değişir bilinmez, ama şu açık ki, Kılıçdaroğlu'nun böyle bir partiyi yeni bir kurultay toplamadan yönetmesi kolay iş değil. Ve genel seçimlere sadece 9 ay var...

- Evet, Kılıçdaroğlu liderliğe doğru bir adım attı ama, lider olabilmesi için daha pek çok adım atması gerekiyor.

Şimdi gelelim işin siyasi yönüne, zihniyet meselesine...

Kılıçdaroğlu, genel başkan olduğundan bu yana CHP'nin takıntılı olduğu kimi sorunlarda, örneğin Kürt meselesinde, başörtüsü sorununda zaman zaman farklı mesajlar verdi.

Ancak CHP'yi kuşatan üç sorundan kurtulamadı.

İlk sorun CHP'nin ülkeye "ne yapacağını değil, ne yapılmaması gerektiğini" açıklayan, siyasetini bunun üzerine oturtan anlayışıyla ilgilidir. Bunun aşılabilmesi Türkiye ve dünyanın dinamiklerine uygun, topyekûn bir değişim projesinin dillendirilmesiyle mümkündür. Kılıçdaroğlu'nun bu noktadan ne denli uzak olduğu tüm verileriyle ortadadır...

İkinci sorun ülke kültürel ve politik bütünleşme sorunlarıyla uğraşırken, yeni bir toplumsallaşma süreci yaşarken CHP'nin modernist tavırdan bir türlü uzaklaşamaması, "iş ve aş" sorununa takılı bir dili bıkmaksızın yeniden üretmesidir. İş ve aş sorununun, adalet, kültürel aidiyet gibi unsurları taşıdığını görememesidir. Kılıçdaoğlu aynı dili tekrarlamaktan öteye geçememiştir.

Üçüncü sorun yönetim kadroları meselesidir. Demokratik bir değişim demokratlarla mümkündür. Kılıçdaroğlu'nun kadrosu ise demokratlıktan uzak bir görüntü taşımaktadır.

Tek bir örnek yeter:

Ülkenin önde gelen liberal ve demokrat yazarlarına daha bir süre önce "şerefsiz" diyen, 28 Şubat'tan bugüne askeri her girişimin hukuki meşruiyetini üretme işini üstlenmesiyle tanınan bir öğretim üyesi Kılıçdadoğlu'nun yeni genel sekreteridir...

Bizce Batı cephesinde yeni hiç bir şey yok...

yenişafak

Bu yazı 1,164 defa okundu.