0 0 0000

Kampanyalardan bıktınız mı?

Sahi, bu yazının başlığından konusunun yine 'halkoylaması' olduğunu hissedince okumaktan vaz mı geçeceksiniz? Yaşadığınız kentin meydanları siyasi parti mitinglerine, duvarları 'evet-hayır' afişlerine ayrıldığı için, sokaklarında sandığa davet eden araçlar fır dönüyor diye bıktınız ve sesini en fazla yükseltenlere tepkinizi sandıkta göstermeye mi hazırlanıyorsunuz?

Bazıları bu kanaatteler. Hatta bir kamuoyu araştırmacısı "Eğilim 'Evet' tarafının tersine dönmeye başladı, sebebi de aşırı propaganda" bile demiş...

İki sebepten bu görüşe katılmıyorum; ilki şu: Seçimler, halkoylamaları ve o sebeple yürütülen kampanyalar demokrasilerde bireylerin önemini ortaya çıkarır; partiler propagandalarını insanları etkileyip ikna etme amacıyla sürdürürler. Bu çaba sandık gününe kadar devam eder.

Kendisine önem verildiğini hisseden ve politikacıların ikna etmek için ayağına kadar geldiğini, her bulduğu imkânı kullandığını fark eden bireyler bundan neden rahatsızlık duysun ki?

Sebeplerden ikincisi en az birinci sebep kadar ciddi: Demokrasiler daha çok 'dolaylı temsil' esası üzerinde yürür; adayları veya partileri sandıkta seçmen tercih eder, iktidara gelmeyi başaranlar da ülkeyi yönetir; demokrasilerde halkın doğrudan gelişmeleri etkilediği nâdir yöntemlerden biridir halkoylamaları...

Meclis'te görüşülmesi bir aydan fazla sürmüş, Cumhurbaşkanı tarafından onaylanmış, Anayasa Mahkemesi'nin denetiminden geçmiş olan değişiklik paketi, eğer ben ve sizler pazar günü sandık başına gittiğimizde 'Evet' oyunu esirger isek, yürürlüğe giremeyecek. Güç bizde yani...

Herbirimizin -hatta gelecek nesillerin de- hayatını derinden etkileyebilecek bir konuda, kararı, doğrudan bizler vermiş olacağız. Böylesine önemli bir olayla ilgili kampanya sürecine, partiler desteğimizi sağlasınlar diye bunca gayreti gösterirken, neden angarya gözüyle bakalım?

Tam tersine, kampanyalarla birlikte, evlere, topluca bulunulan mekânlara taşınan sohbetler ve tartışmalar hepimizi mutlu ediyor. Etmeli de...

Bizde halkoylaması yöntemi bugüne kadar dişe dokunur sebeplerle nadiren kullanıldı. 2007 yılında meydana gelen bazı nâhoş gelişmeleri bertaraf etmek için gidilen ve cumhurbaşkanını halkın seçmesine imkân sağlayan anayasa değişikliği halkoylaması o nadir istisnalardandı. Ne oldu? Halkın yüzde 68'i oy kullandı; yüzde 31'de kalan 'Hayır' oylarına karşılık 'Evet' oyları yüzde 69 oldu.

Sonucu tahminde zorlansam da, katılımın bu defa da öncekinden daha düşük olmayacağını sanıyorum. Hiçbir halk kendisini ilgilendiren konularda söz sahibi olma fırsatını kaçırmaz çünkü. Zaten bu sebepledir ki, demokrasisi kökleşmiş ülkelerde, sıkça halkoylamasına gidilir. Yalnızca yeni anayasa veya anayasada değişiklik gibi olağanüstü önemli konularda değil, vatandaşın günlük hayatını etkileyecek sigara yasağı veya otomobillerde kemer takma zorunluluğu gibi basit konularda bile halkın oyuna başvuran demokrasiler vardır.

Pazar günü sandıktan çıkacak sonucu beklemeden kimin kazandığını söyleyebilirim: Ülke kazandı, hem de şimdiden... Muhalefet partilerinin oturumları boykotu yüzünden Meclis'te doğru-dürüst görüşülemeyen anayasa değişikliği maddeleri, halkoylamasına sunulacağı için, toplum tarafından enine-boyuna tartışılabiliyor. Sadece eldeki 26 maddeyle de sınırlı kalmıyor tartışmalar; bu vesileyle, anayasal çerçevenin içine girebilecek her konu tartışma gündeminin bir parçası bugün...

Şı son bir-iki ayda en hassas konuları en açık biçimde konuşma fırsatı buldu toplumumuz...

Anayasa değişikliğiyle ilgili halkoylaması kampanyalarının sağladığı en büyük kazanç budur: Halkın ülke sorunlarını açık-seçik tartışmasına vesile olması...

"Yine mi halkoylaması yazısı?" tepkisini verecek insanlar varsa aramızda, şaşarım.

yenişafak

Bu yazı 1,172 defa okundu.