0 0 0000

Türkiye'deki 'renkli devrimcilerin' listesini neden vermem?

Üzerinden zaman geçti ama.. Nuray Mert’in o köşe yazısı¹  kadar ‘gazetecilik hevesi’ uyandıran bir metne haylidir rastlamamıştım…

Ben ‘hisse’yi yazayım arzu eden tamamını okur.. Gürcistan, Ukrayna ve Kırgızistan’da yaşanan ‘renkli devrim’lere Türkiye’den alkış tutanları anımsatıyor Mert.

Daha bir kaç yıl oldu ama, bugün o devrimlerin yerinde yeller esiyor!

Bişkek’te yaşanan son 'siyah-beyaz devrim'den hareketle şu zarif cümleyi kuruyor: “…fos çıkan tarihi değerlendirmelerin, ‘acil demokrasi’ veya ‘evlere servis’ değişim anlayışının, enine boyuna sorgulanması için ‘çok güzel vesileler bunlar”!

Doğru… Ama ben kendisi kadar zarif olamayacağım.

Önce “gazetecilik hevesi”min nasıl tahrik olduğunu açıklayayım…

O 3 ülkenin devrim günlerinde, ‘şehvetli demokrasi çığlıkları’ atarak ‘küresel liberal dönüşüm’ün Tanrı kuralı kadar kesin olduğunu savunanların, o günkü yazılarını listeleyip, ibret-i alem için yayınlamak şart görünmüştü gözüme.

Çünkü, “bu işte bir gariplik var hemen atlamayın üzerine” diyenlere, açıkça “bağnaz” muamelesi yaptılar.. Daha açık bir “bağnazlık” örneği olmamasına rağmen.

Sonra vazgeçtim!

Nedenini yazayım…

Köşelerinden “turuncu bayrak”lar sallayarak, “kadife gül’den” cümleler kuranların, sadece ‘dünyayı okuma ferasetlerinin kısırlığı’ndan çuvallamış olmayabilecekleri geldi aklıma!

Soğuk Savaş ertesinde Moskova’nın ‘yeniden’ dirilebileceğinden kaygılanan ABD, Rusya’nın kolunu-kanadını iyice kırmak için ülkenin stratejik coğrafyalarına açılan bölgelerine yüklenmeye başladı.

Başlangıç hamlesinj 2004 yılında Baltık devletlerine NATO hediyesinin sunulması sayabiliriz.

“Washington bir sonraki adımda eski Sovyet Cumhuriyetleri’ndeki Amerikan yanlısı demokratik hareketleri ‘yüreklendirme’ye başladı. 2003 Gürcistan, 2004 Ukrayna, 2005 Kırgızistan’a ulaşan renkli devrimlerdi bunlar.”²

Kırgızistan örneğinde olduğu gibi ABD bu ülkelerde yönetime gelenlerin niteliğine bakmadı. Kendi halklarına nasıl davrandığı ile de ilgilenmedi. Ağzından düşürmediği 'insan hakları ve demokrasi' bu ülkeler konu olduğundan tamamen gözardı edildi.

ABD’nın çıkarına hareket etmeleri yeterliydi.

“Bu sorunları ABD yönetiminin önüne getirirseniz, size sıkıntılı bir ifade ile tipik bir şey söylerlerdi: ‘Evet hepsi doğru ve çok endişe duyuyoruz. Fakat.. Fakat başka meseleler var…”³

Görüldüğü gibi bu turuncu, kadife devrimleri ABD teşvik etti. Dünyaca ünlü bazı isimlerin 'katkıları' da sık sık zikredildi.

Peki, Türkiye’den bu devrimleri hançerelerini yırtarcasına destekleyenler?

Demokrasi gibi çoğumuzun mutabık kaldığı, sadece ülkede değil dünyada hâkim olmasını arzu ettiğimiz bir değeri parlatırken inandıklarına mı hizmet ettiler?

Yoksa inandırıldıklarına mı?

Herhangi bir nedenle “gönüllü” olduklarını söylemeye dilimiz varmaz. 

Bugün Kazakistan ve Belarus, Rusya ile “gümrük birliği” anlaşması imzalamış durumda.

Ukrayna’da Rus yanlısı bir hükümet var.

Artık Kırgızistan’da da var.

Litvanya enerji konusunda Moskova’ya bağımlı.

Kremlin Gürcistan’a doğrudan saldırdı ve parçaladı.

Şimdi ne diyelim?

ABD / Batı yenildi, Rusya kazandı mı?

Hayır.

Bir raund daha var.

Yakın zamanda.. ABD, Ortadoğu’dan çekilip İslam dünyası ile ilişkilerini az rahatlattığında yüzünü Avrasya’ya dönecek.

^{1  ‘Kırgizistan kıssası’ndan çıkan hisse’, Nuray Mert, Hürriyet, 12 Nisan 2010}

^{2  ‘Rusya’nın yeniden dirilişi’, Lauren Goodrich, Stratfor, 18 Nisan 2010}

^{3 ‘How not to Run an Empire’, Tom Malinowski, Foreign Policy, 9 Nisan 2010}

Bu yazı 2,756 defa okundu.