0 0 0000

Amerikan projesi olup olmadığı nasıl anlaşılır: HEYKELLER!

“Kürt açılımı”nın belki en önemli ayağı olan “psikolojik” bariyerin aşılmasında, “politik psikoloji”nin bir numaralı ismi Vamık Volkan Türkiye’ye “yardımcı” oluyor…

Anımsanacağı gibi 2008’de önce Cumhurbaşkanı Gül ile görüşmüştü. Bir-iki hafta önce de İçişleri Bakanı ile buluştu.

Prof. Volkan benim hayli eski tanıdığım bir sima..

Şu sıralar gazeteciler harıl harıl söyleşi koparmaya didinirken, yıllar yıllar önce (Yeni Binyıl Gazetesi’nde) onunla “bunları” konuşuyorduk…

Özellikle “hükümete yakın” bilinen basın organları, üst üste ve hatırı sayılır puntolarla onun “Kürt sorunu”na ilişkin “bilimsel öneri”lerini okurlarına yansıttı.

Şimdi büyük feraset örneği olarak kendisine yöneltilen soruları, kimse kızmasın, Volkan’ı ve çalışmalarını hep yakın izlemiş biri olarak, “biraz dudak bükerek” izliyorum.

Neyse… Hoca, “Kürt açılımı”na ilişkin yapılacaklara kendi penceresinden nasihatlarde bulunuyor. Bu arada mayınlı konulara da dikkat çekiyor.

Tüm bu röportajlarda, hep değinilmesine rağmen üzerinde hiç durulmayan bir konu var…

Heykeller!

           *   *   *

Evet bildiğimiz heykellerden bahsediyorum…

“Ne alakası var şimdi” diyenlere, son söyleşisinden alıntı yaparak yanıt vereyim.

“Gerçek mesele ne? Yas tutan binlerce anne, kardeş, baba var. Yas tutmak çok zor. Çünkü büyük felaket olduğu zaman, yas tutmak da zararlı hale gelebiliyor. Hükümetin yas tutmaya yardım etmek için yapacağı şeyler var. En basiti heykeller. Bazı heykeller gerçek yası yumuşatır, bazılarıysa yası daha çok zararlı unsurlarla karıştırır.” (Newsweek Türkiye, 23 Ağustos, Sayı: 33, Say: 28-33) 

İlginç değil mi?

Heykeller üzerinden, böylesi büyük bir çatışmanın yası tutulabilir mi?

Yas dediğiniz “veda”dır. Veda ettiğinizde psikolojik bariyer de geride kalır.

Volkan bunu söylüyor...

           *   *   *

Peki bu bilginin, Kürt açılımı üzerinden yapılan, hararetli-hatta alevli-politik tartışmalara, iddialara katkısı ne olabilir?

Hatırlatmaya çalışayım…

Olay duyulduğunda Temmuz ayının sonuydu…

Van’ın Özalp İlçesi’nin 'Jandarma Garnizonu’nun 'ismi', “1943 yılında 33 Kürt’ün öldürülmesinde sorumluluğu bulunan Mustafa Muğlalı adlı bir komutanın adını” taşıyordu.

Özalp’in DTP’li belediye başkanı da , “garnizonun çıkışında bir yere öldürülen kişilerin anısına bir 'anıt' dikmek istiyor”du.

Haliyle ilçede gerginlik oldu.

Bu ulusal basına da yansıdı ve örneğin Ertuğrul Özkök köşesinden bu olayı “Tehlikeli ve gereksiz bir şov” olarak niteledi..

“Eğer herkes kendi acısını, kendi kinini, kendi ıstırabını canlı tutmaya kalkarsa, biz bu barışı neyin üzerine kuracağız?” (4 Ağustos 2009, Hürriyet. Yani “yas tutmazsak” diyor Özkök. “Canlı tutmak” odur.)

İşte heykeller bunlardır…

Bir de "canlıları" var. Bir sonraki yazıya inşallah.

Bu yazı 2,242 defa okundu.