Yazıya başlarken ‘hayat’ı unuturum… ‘Halim selim’ olmaya gayret ederim… Cennet ‘söz’leri için… O anın içinde Cennet’te gibi hissederim kendimi…
Ve beklerim!
Bir kelime gelir uçarak… Konar beyaz kâğıdın üzerine… Tek bir kelime yeniden başlatır hayatı… Konuşmak ister benimle…
Yaz der! Yaz!
Yazarak konuşabilirsin ancak benimle… Beyaz kâğıtların üzerine yazarak… Masum bir çocuk gibi…
Ve ‘söz’!
Cennet’in sözü! Kâğıtların üzerinde, uçan kelimelerle…
‘Kalem’ mutludur şimdi!’Yazı’ konuşur onunla… Kalem de yazı da canlıdır aslında! Harfler ve hisler!
Harflerin ne hissettiği bilinmez bir kelimenin içinde… Ama sen yazarken o uçan harfler sana ne hissettirir kalbinde! Bilir bunu kalb!
Kalbim!
Kâğıt kadar temizdir o! Öyle midir ‘hakikat’te? Bilinmez bu!
Allah bilir ‘kalb’i… Sen bilemezsin, Allah bilir ‘kalb’i… Kalbini!
Bir gün ‘yazı’ biter… Ölmeden önce sen ‘yazı’ biter… Harfler serbest kalır artık! Uçarlar başka kâğıtların üzerine konmak için… Senin kâğıdın dolmuştur… ‘Hiç’ boş yer yok derler… Anlamlar bitti!
Son anlam da sendin, senin de ömrün bitti…
‘Yazı’ bitti işte!
Kader yazın bu kadarmış dünyada!
İstediğin oldu işte! Şimdi, Cennet hali içinde devamlı kalacaksın artık…
‘Halim selim’ olarak!
‘Yazı’ya da gerek yok Cennet’te… Sus artık…
Çekil ‘kalb’in içine…
Bekle!
‘Yazı’ olmadan da konuşacak seninle O, Cennet’te…
Bekle!
Yeni ‘söz’ü hissetmeye çalış şimdi!
‘Söz’süz sözü…
‘Cennet’siz Cennet’i…
Ve ‘kalb’i!
Kalbin içindesin artık!
Başka hiç kimse yok O’ndan başka!
Hu!
(Bilirim şimdi ‘hakikat’i…
Ağaçlar nasıl tanırsa birbirlerini Cennet’te, insan da öyle hisseder kendini ağaçlarla… Cennet’in kalemleri ağaçlar… Kuşlar ‘kalem’lere konar! Ve hisseder ‘kalb’ hepsini… İster Cennet’te olsun insan, ister dünyada!
‘Kalb’ aynıdır, ‘insan’ın hissettikleri farklıdır sadece!
O zaman, kalbin içinde, her zaman, her an, Cennet yaşanır!
Cennet, ‘kalb’tir!
Cehennem’i ise hiç kimse bilmez daha!
Dünyada iken Cehennem bilinir de, Cennet’te sanki hiç kimse bilmez Cehennem’i!
Cehennem yoktur aslında!
‘İnsan’ın aslı nurdur!
‘Nur’ ‘nar’ olanı bilmez Cennet’te…
‘Nar’ bilinseydi Cennet’te, ‘insan’ günah işler miydi hiç?
‘Hiç’ işte!
‘Kalb’in sahibi için aşktır Cennet!
Ya da Cennet ‘aşk’ için vardır!
‘Söz’ biter burada!
‘Söz’!
‘Aşk’ ve ‘Cennet’!
‘İnsan’ bunun için yaratılmıştı işte!
Ve ne oldu da dünyaya düşürüldü sonra!
‘Aşk’ın sahibi aslında neye kırıldı!
‘Hiç’ kimse bilemez bunu!
Sadece ‘kalb’ hisseder!
Ve hiç kimseye söylemez…
‘Söz’ buraya kadardır işte!
Kalb sözü!
Ah!
Bir duyan olsa bu hiç söylenemeyen ‘söz’ü!
Dünyada bile Cennet yaşanır o zaman!
‘Cennet’!
‘Kalb’!
Ve ‘aşk’!
Ah!
Değerli okuyucumuz,
Yazdığınız yorumlar editör denetiminden sonra onaylanır ve sitede yayınlanır.
Yorum yazarken aşağıda maddeler halinde belirtilmiş hususları okumuş, anlamış, kabul etmiş sayılırsınız.
· Türkiye Cumhuriyeti kanunlarında açıkça suç olarak belirtilmiş konular için suçu ya da suçluyu övücü ifadeler kullanılamayağını,
· Kişi ya da kurumlar için eleştiri sınırları ötesinde küçük düşürücü ifadeler kullanılamayacağını,
· Kişi ya da kurumlara karşı tehdit, saldırı ya da tahkir içerikli ifadeler kullanılamayacağını,
· Kişi veya kurumların telif haklarına konu olan fikir ve/veya sanat eserlerine ait hiçbir içerik yayınlanamayacağını,
· Kişi veya kurumların ticari sırlarının ifşaı edilemeyeceğini,
· Genel ahlaka aykırı söz, ifade ya da yakıştırmaların yapılamayacağını,
· Yasal bir takip durumda, yorum tarih ve saati ile yorumu yazdığım cihaza ait IP numarasının adli makamlara iletileceğini,
· Yorumumdan kaynaklanan her türlü hukuki sorumluluğun tarafıma ait olduğunu,
Bu formu gönderdiğimde kabul ediyorum.
Yorumlar
+ Yorum Ekle