0 0 0000

Siyasette son üçlü: Bahçeli, Baykal ve Büyükanıt…

Genelkurmay Başkanı Org. Yaşar Büyükanıt'ın cumartesi günü gazetecilere yaptığı açıklamaların ardından asker ile muhalefet partileri arasında garip bir tartışma başladı.

Büyükanıt basın toplantısında şunları söylemişti:

"Kendilerini vatansever diye tanımlayan kişilerin askerin harekâtını tatminsizlikleri nedeniyle farklı yöne çekerek olumsuz davranmalarını TSK olarak ibret ve dehşetle izliyoruz…"

Buna yanıt önce MHP'den geldi…

Bahçeli önceki gün meclis konuşmasında askere, "PKK'ya yönelik geniş çaplı bir imha planınız olmadığı ortada…" diyor ve ekliyordu:

“Kara harekâtının ABD'nin izin verdiği ölçüde yapıldığını gösteren işaretler var, TSK açıklamasındaki bazı ifadeler (ise) PKK'ya itibar kazandırıyor…"

CHP de Büyükanıt'ın sözlerini üzerine alınmakta ve tartışmaya dalmakta gecikmedi.

Baykal dün "Türkiye niye en başarılı döneminde iken harekata son verme kararı almıştır? Bu soru vicdanlarda ve kafalardadır. Herkes bu sorunun cevabını merak ediyor…" sözleriyle Bahçeli'ye benzer bir dil kullanıyor ve "benim görevim eğer oraya girdiysem o zaman orada işi bitirmek olmalıdır" diyerek Genelkurmay Başkanı'nı eleştiriyordu…

Bu, dikkat çekici bir tartışmadır.

Her şeyden önce MHP'nin ve CHP'nin "sonuna kadar devam, tek yol silah ve sürekli savaş" politikası dikkat çekicidir.

Bu iki siyasi partinin "operasyonun sona ermesini" iktidarın, ancak özellikle TSK'nın ABD'nin taleplerine boyun eğme olarak tanımlamaları daha da dikkat çekicidir.

Ama en dikkat çekici olanı "askerileşme"de ve "şahinlik"te "askerle yarış içine girmiş olmaları"dır.

Bu ülkede Genelkurmay Başkanları'nın bir siyasetçi edasıyla ya da siyaset karşısında tek aklı ve tek gücü temsil ediyormuşcasına siyasi partilerle polemiklere girme alışkanlıkları vardır.

Büyükanıt son toplantıda bu "askeri vesayetçi alışkanlık"tan "yeni örnekler" sergiledi.

Ne var ki buna şekli ve siyasi açıdan itiraz eden olmadı.

Tersine muhataplar ya da üzerine alınanlar askere siyasi laf yetiştirme, efelikte altta kalmama yarışına girdiler.

Siyasi iktidar yerine TSK'yı muhatap aldılar.

Öylesine ki, devlet kurumlarını ve askeri kollama ve korumada her daim ön saflarda yer almış iki malum lider TSK'nın operasyonu ABD'nin talimatıyla durdurduğunu söylemeye bile soyundular ve kendilerini aştılar…

Bu acıklı bir durumdur, aslında…

Askeri bir operasyon tartışmasının askeri karargâh ile siyasi partiler arasında yapılması demokratik gelenekler açısından acıklı bir durumdur.

Burada askere de düşen sivile de düşen pay ortadadır…

Ancak daha acıklısı, bu gelişmenin tüm çıplaklığıyla ulusalcı dalganın vardığı noktayı göstermesi, muhalefet partilerinin ulaştığı siyasetsizlik doruğunu ortaya koymasıdır.

Kürt sorununda savaş dışında belli ki söyleyecek başka sözleri yoktur ya da kalmamıştır, Bahçeli ve Baykal'ın…

Türkiye'nin Kürt sorunuyla ilgili olarak tartışmalarının askerileşmesi gerçekten üzücüdür ve umut kırıcıdır.

Derin bir siyasi ve toplumsal sorunun çözülmesi, silahların susması için muhalefetin resmi tezler ötesinde bir öneri ve projesi yoksa, bir ülke nasıl yol alabilir?

DTP eş başkanı Emine Ayna, "her ölüm Kürtler ve Türkler arasındaki mesafeyi artırıyor" demiş dün.

Tespit doğru; ne var ki mekanizma iki yönlü…

PKK militanlarının ölümü kadar her asker ölümü de bu mesafeyi besliyor…

Baykal, Bahçeli ve diğerleri bu mesafeyi nasıl kapatacaklar, lütfedip bir de bu soruya bir yanıt verseler…

yenişafak

Bu yazı 1,063 defa okundu.