0 0 0000

As you make your bad, so you must lie in it

İngilizlerin bu atasözü, “yatağını nasıl yaparsan, içine öyle yatarsın” der. Türkçe’ye adapte etmeye çalışırsak, “ne ekersen onu biçersin” sözünün karşılığı.
Tamam, böylesine otantik bir girişten sonra, şimdi asıl konumuza geçelim…

***

Türklerin, tarihin hiçbir döneminde İslam dini ile bir sorunu olmamıştır…
Öyle ki; bizi tanımlayan üst kimlik, neredeyse bin yıldan fazladır hem Türklük hem de İslamiyet olmuştur.
Tarihimizin sayfaları içinde biraz arkeolojik kazı yapılırsa, ilk dönemlere ait göçebe toplum tipini karakterize eden “Alp” kimliğinin, İslamiyet sonrasında “Alp Eren” ve “Veli” kimliklerine dönüştüğü görülür.
Bu dönemlerde, Türk Müslümanlığını temsil eden Yesevilik, geniş bir coğrafyayı katederek ve geçmişin dini karakteristiklerini göz ardı etmeden Türk boylarını İslamiyet’e kazandırma uğraşı içinde olmuştur.
Diğer bir deyişle, Türk töresi ile temel değerler, İslam’ın hoşgörü sınırları içinde devam ettirilmiştir.
İçinde barındırdığı fetih ruhu ile Yesevilik, hem aksiyoner bir yapı sergilemiş hem de kapandıkları tekkelerde donuk ve tümüyle kapalı bir yaşam süren Arap tasavvuf ehlinden tipik biçimde ayrışmıştır.
Osmanlı İmparatorluğu’nun kuruluş sürecine de damgasını vuran bu ruh, Türk devletlerinin ortaya çıkışlarında ve elde ettikleri büyük başarılarda temel faktördür.
O zaman, bugün kopartılan bunca yaygara neden?

***
 
Günümüzde yaşanan çatışma ortamı, Türk Müslümanlığının dayandığı temellerin yavaş yavaş ortadan kaldırılmak istenmesine dayanmakta…
Artık; millileştirilmiş özellikteki Türk Müslümanlığı, giderek Vahabi bir karakteristiğe dönüştürülmek istenmekte.
İslamiyet, özellikle Emeviler ve Abbasiler dönemlerinde “Araplaştırılma” uğraşlarına sahne olmuştur. Yani, Araplar tarafından kendi değerlerine göre millileştirilmiştir.
Osmanlı’nın “Alp Eren” kimliğini terk edip “hanedan” mantığıyla hareket etmesi de, bu çabalara gerekli alt yapıyı oluşturmuştur.
Yine Türk tarihi temel alınırsa, izlenen yanlış politikalar sonrasında ciddi bir ayrımlaşmanın ortaya çıktığı görülür. Orhan Türkdoğan’a göre bunun sonuçları da; ya bir Türk boyu olan Afşinliler’in bu süreç içinde milli kimliklerini tamamen kaybederek Araplaşmaları, ya Araplaşmaya direnen ve kimliklerini korumakta ısrar eden Türkmenler ve göçerler gibi boyların Şia Mezhebine kaymaları ya da Karahanlılar gibi bazı boyların İslamiyet’i tümüyle reddederek Hıristiyanlığı seçmeleri şeklinde biçimlenir.
İşte bugünkü çatışmaların temelinde de, milli temellere oturan ve Türk töresiyle uyumlaşmış olan Türk Müslümanlığı ile -Türk olmayı neredeyse bir kusur olarak gören ve sahip oldukları etnik kimliklerle öğünen bugünkü bazı yöneticilerin özlemini çektikleri- Vahabi İslam arasındaki çatışma yatmaktadır…

***
 
Eğer mevcut durum böylesine kutuplaşmaya devam eder ve bir uzlaşı durumu ısrarla görmezden gelinirse, Türk boyları arasında geçmişte yaşanan ayrımlaşma yeniden filizlenecekmiş gibi görünmekte.
Türk insanının geçmişini, tarihini, törelerini ve geleneklerini yok sayan bu Vahabi zihniyet, Türk Müslümanlığıyla özde hiçbir sorunu olmayan kesimleri tümüyle İslamiyet şemsiyesinin dışında konumlanmaya zorlayacak gibi görünüyor.
Yani, etkiye tepki meselesi…

Bu yazı 1,792 defa okundu.