0 0 0000

Ulusoy'un geri sayımı

Ülkemizde futbolu yönetenlere baktığımızda karşımıza genelde iş dünyasından insanlar çıkıyor. Her ne kadar kulüp yöneticilerimiz “ futbola olan ilgimden takımıma olan sevgimden, hiç bir maddi karşılık beklemeden bu işi yapıyorum” deseler de, bu kimseye pek inandırıcı gelmiyor.

Siz hiç bir entelektüelin kulüp başkanlığına aday olduğunu gördünüz mü, ya da bir CEO’nun kulüp başkanı olabileceğine ihtimal veriyor musunuz? O halde ortada dönen bir rant var. Hal böyle olunca futbolun tepesindeki yöneticilerin de bu rantın dışında olduğunu düşünmek saflık olur. Özellikle son on yıldır futbol federasyonunun bütçesinin naklen yayınlar, sponsorluk gelirleri ile ne kadar büyüdüğünü düşündüğümüzde,  federasyon başkanı Haluk Ulusoy un koltuğu bırakmamak için neden direndiğini anlayabiliyoruz. Ama orda kalmak ve de bunu başarmak sadece istemekle izah edilecek bir durum değildir. Bizim göremediğimiz destekçileri olduğu kesindir.

Ulusoy’un  federasyon başkanlığı yolculuğuna biraz göz attığımızda bu desteğin büyüklüğünü görebiliyoruz. 97 yılında seçilen Abdullah Kığılı yönetiminde yer alan Ulusoy, 2 ay sonra Kığılı’nın naklen yayın sorununu bahane ederek istifa etmesinden sonra göreve atanmıştır. Yakın çevresine  “bir ailem var” dediği söylenen, yani naklen yayından çok ailesini düşündüğü için görevi bırakan Kığılı’nın bir baskı görmüş olma ihtimali akıllara geliyor. Dönemin spordan sorumlu bakanı Yücel Şeçkiner’in yurt dışında olması sebebi ile yerine vekalet eden Mesut Yılmaz’a yakın Bakan Ersin Taranoglu’nun, Kığılı’nın istifasını kabul ederek bir gün içinde Ulusoy’u başkanlığa ataması siyasi bir desteğinde olduğunu gösterir. Etik olarak istifa eden bir başkandan sonra yönetim kurulunun da görevi bırakması beklenirken aksine Ulusoy sanki önceden belirlenmiş bunu bekliyormuş gibi görevi devralmıştır.

Türk futbolu en büyük başarılarını ve de en büyük rezilliklerini O’nun başkanlığında yaşadı. Başarıları kendisine, başarısızlıkları başkasına mal etmeyi iyi biliyordu. Naklen yayın sorunu çözülmüş federasyonun bütçesi de artmıştır. Federasyon seçimlerinde delege olan kulüpler harici üyelere, büyük bütçe ile federasyon içinde yüksek maaşlarla görev verdiği ve onların oyunu garanti altına aldığı eleştirileri çok seslendirildi. Özelikle gecen yıl ki kongrede 7 oy farkla kazandığı rakibi Ayhan Bermek in “seçimden sonra kimlere federasyonda iş verilecek bakın, oy farkını görürsünüz” demesi de bundandır. 2002 yılına gelindiğinde siyasi iktidar değişmiş ve Ulusoy kendini istemeyen bir iktidarla karşı karşıya kalmıştı.

Tek güvencesi siyasi iktidarın federasyona karışmasına pek sıcak bakmayan hatta bu yüzden ülkelere ceza bile verebilen FİFA değildi sadece. Ulusoy’u uzaklaştırmak için kanunda ufak bir değişiklik yapan Hükümet, başkanlık için üniversite mezunu olma şartı getirince birden koltuğu Levent Bıçakçı’ya bırakmak zorunda kaldı.

Ulusoy'un yardımına görünmez destekçileri koşacaktı yine. Hükümetin her kanununu mahkemeye götürme âdeti olan CHP bu sefer adetten midir ve ya birilerinin siparişi midir bilinmez, yasayı iptal ettirmeyi başardı ve Ulusoy’a yeniden başkanlığın yolunu açtı. Karşısında siyasi iktidar vardı, işinin çok kolay olmayacağı belli idi, zorlandı ama yine de az farkla da olsa iktidara rağmen kazandı, federasyon bünyesinde ki görevler işe yaramıştı. Kazandıktan sonra Hükümet yetkililerini ziyaret etmesi de aslında “size rağmen böyle kazanırım işte” demek içindi.

Hatta Bosna Maçında Bakanın yanında hoplayıp zıplaması bile sizi takmıyorum demek olabilir. Hükümet pes etmez, bu sefer FİFA’nın bile takdirle karşılayacağı bir kanun çıkarır. Kanunda Ulusoy’u en çok vuran madde 267 delegenin çoğunun kulüplere veriliyor olmasıdır. Artık 236 delege kulüplerdendir. Süreç içerisinde birçok kulüp Ulusoy’la ters düşmüş ve de birinci lig de bir çok kulüpte hükümete yakın hale gelmiştir.

Bunu gören Ulusoy kanun bir ay içerisinde seçim şartı getirmesine rağmen ısrarla seçimi gündeme almamıştır. Ama daha önce kendini kurtaran mahkemeler bu sefer kayyum atayarak seçim yolunu açtı ve Ulusoy yere yığıldı. Şimdi seçime kadar hakem yerde yatan Ulusoy’a geri saymaya başladı, kalkıp seçime girebilir şansını deneyebilir ya da havlu atar. Geçmişe baktığımızda hiç de havlu atacak gibi değil. Seçim de nakavt olması daha güzel olacaktır. Sanırım Türk futbolunun da önü diğer alanlarda olduğu gibi acıktır bundan sonra.

Bu yazı 1,656 defa okundu.