En Sıcak Konular

İbrahim Karagül


İbrahim Karagül
0 0 0000

Bu da ne? Bir milyon insan daha mı ölsün!



Irak Cumhurbaşkanı Celal Talabani'nin, ortada hiç sebep yokken İran-Irak savaşına neden olan bir sorunu yeniden gündeme getirmesinin anlamı ne? Sekiz yıl süren, yüz binlerce insanın ölümüne neden olan, Irak'ı harabeye çeviren, kimyasal katliamlar dahil her türlü insanlık suçunun işlenmesine zemin hazırlayan, ABD'nin İran Devrimi'ni boğmak için Saddam Hüseyin'i gaza getirmesiyle başlatılan, S. Arabistan ve Körfez ülkelerinin parasıyla finanse edilen, Saddam'ın idamı ve ülkenin işgaliyle sona eren trajediyi hatırlatan bir çıkış bu!

Ne diyor Talabani?

Dicle ve Fırat nehirlerinin birleşmesiyle oluşan iki yüz kilometrelik Şattülarap su yoluna ilişkin 1975 tarihli Cezayir Anlaşması'nı tanımadığını söylüyor. İran-Irak sınırını belirleyen ve egemenlik tartışmalarına neden olan anlaşma bizzat Saddam tarafından imzalandı. Ancak, Soğuk Savaş dengeleri açısından İran'ı dize getirmeye çalışanların teşvikiyle Saddam aynı anlaşmayı yırtıp attı.

Böylesine bir savaşa neden olan konu aslında göründüğünden çok daha karmaşık. Bir kere, İngilizlerin Basra bölgesine yönelik politikasının ürünü olan Kuveyt'e yönelik Irak işgalinin sebebi de yine aynı egemenlik konusu. Irak'ın Basra Körfezi'ne çıkışını kapatması nedeniyle Kuveyt işgal edildi. Cezayir Anlaşması'nın gerekçesi ise daha karmaşık ve bugüne ışık tutacak nitelikte. Saddam, bu anlaşmayı neden imzaladı ve daha sonra neden yırtıp attı? Anlatalım:

1967 Arap/İsrail Savaşı'nda aynı anda Mısır, Suriye ve Ürdün ordularıyla savaşan İsrail, İran Şahı ile birlikte Kuzey Irak'taki Kürtlere askeri yardımlar yapmaya başladı. İsrail'den İran'a getirilen ağır silahlar karayolu ile Kuzey Irak'a aktarılıyor, İsrailli istihbaratçılar, subaylar aynı güzergahtan bölgeye naklediliyor, Kürt birlikleri eğitiliyordu. Barzani birliklerinin başına geçen İsrailli subaylar Bağdat'a karşı ağır saldırılara girişti. Bölgede görev yapan yüz civarında İsrailli subay hem savaş taktiklerini belirliyor hem de savaşı bizzat komuta ediyordu. Yetenekli gördüklerini ise seçip askeri eğitim için İsrail'e gönderiyordu.

Peki neden? Büyük bir savaşın içinde olan İsrail neden bunu yaptı? Kürtleri sevdiği için mi? Elbette hayır! Hedef Bağdat'tı… Daha doğrusu Irak birliklerinin İsrail'le savaşan Birleşik Arap ordularına katılmasını engellemekti. Nitekim başardı da! Irak ordusu Birleşik Arap ordularına çok az destek verebildi. Bütün gücünü Kuzey Irak'a yığmak zorunda kaldı. Bu savaşta tam on bin Irak askeri öldü. İsrail başarmıştı. Aynı tarihlerde Irak'ın bölünmesi üzerine tartışmaları bizzat İran Şahı başlatmıştı.

Bağdat, Kuzey Irak'a yönelik İran desteğini, dolayısıyla İsrail desteğini kesmek için Tahran'la masaya oturdu. Şattülarap su yolu üzerindeki İran tezlerini kabul etti. Buna karşı İran, Kürtlerden desteğini çekecekti. İsrail amacına ulaşmıştı, İran da ulaştı. Ve Kuzey Irak'a destek kesildi ya da azaldı.

İran devrimi ABD'nin bölgedeki nüfuzunu kıracak önemli bir çıkış oldu. Bölgesel dengeleri altüst etmişti. ABD-İran ittifakı çökmüştü. Saddam Hüseyin'in İran'a saldırısının tek sebebi iki ülke arasındaki anlaşmazlıklar değildi. ABD'nin İran'ı cezalandırma ve bölgedeki denetimi yeniden kurma arzusunun parçasıydı. Saddam harekete geçirildi. Sünni ülkelerin finansal desteği, ABD'nin askeri ve siyasi desteği ile kanlı bir savaş yaşandı. Devrim başladığı anda boğulacaktı. Tam tersi oldu. Irak, bu ve daha sonraki Kuveyt işgali, ardından gelen Birinci Körfez Savaşı ve şimdiki işgalle intihar etti. Daha doğrusu ettirildi. Şimdi:

CIA, FBI, NSA gibi temel istihbarat teşkilatlarının da içinde bulunduğu 16 değişik istihbarat teşkilatı geçenlerde bir rapor yayınladı. ABD ve İsrail'in resmi tezlerinin aksine, İran'ın nükleer silah edinmekten 2003 yılında vazgeçtiğini ifade eden rapor, İran'a saldırı tezlerini boşa çıkarıyordu.

Rapor, George Bush yönetimine indirilen dev bir darbe oldu. İran'a müdahaleyi içeren askeri seçeneği masadan kaldırdı. İran'da büyük sevinç uyandırdı. Dünya İran tezlerini kabul etme aşamasına geldi ve Tahran nükleer mücadeleyi kazandı! Aynı rapor, İsrail'de paniğe neden oldu. İsrail istihbaratının telkinleri ABD istihbaratına ikna edemedi. Hatta ABD istihbaratı İsrail istihbaratına rezerv koydu.

Ardından Annapolis zirvesiyle Filistin meselesinde yumuşama sinyalleri, Irak'ta çatışmaların kısmen azalması, Lübnan krizinin sona erdirilmesine yönelik ortak çabalar ve genel anlamda bölgesel düzeyde diplomasinin askeri seçeneğin önüne geçmesi gibi gelişmeler yaşandı.

Dahası, halen devam eden Türkiye'nin PKK'ya yönelik askeri operasyonlarına ABD tarafından tam destek verildi hatta işbirliği yapıldı/yapılıyor. Bu arada İran, 19 nükleer tesis için ihale açtı, Rusya İran'a nükleer yakıt sevkıyatına başladı.

İran'a yönelik İsrail'in çırpınışları devam ediyor. İran'ın silahlanması da sürüyor. Hatta ABD'nin Avrupa'ya naklettiği füzelerin İran'ı hedeflediği bile konuşuluyor.

Böyle bir ortamda Talabani'nin bu sözleri ne anlama geliyor? Gerçekten bazılarının iddia ettiği gibi, İran'a saldırmanın dolaylı yolları mı açılıyor? ABD istihbaratının “nükleer silah çalışması yok” demesiyle boşa çıkan askeri seçenek için birileri; “başka sorun mu yok, İran'a karşı onlarca savaş gerekçesi bulabiliriz” mi demek istiyor? Ve bunları, bir zamanlar Saddam'a yaptırdıkları gibi Talabani üzerinden mi tezgahlıyor?

İran-Irak savaşında bir milyon insan öldü. Körfez savaşının bilançosu bilinmiyor. Irak işgalinde bir milyon daha öldü. Bir başka bir milyonun hesabı mı yapılıyor? Allah korusun!

yenişafak



Bu yazı 1,018 defa okundu.






Yorumlar

 + Yorum Ekle 
    kapat

    Değerli okuyucumuz,
    Yazdığınız yorumlar editör denetiminden sonra onaylanır ve sitede yayınlanır.
    Yorum yazarken aşağıda maddeler halinde belirtilmiş hususları okumuş, anlamış, kabul etmiş sayılırsınız.
    · Türkiye Cumhuriyeti kanunlarında açıkça suç olarak belirtilmiş konular için suçu ya da suçluyu övücü ifadeler kullanılamayağını,
    · Kişi ya da kurumlar için eleştiri sınırları ötesinde küçük düşürücü ifadeler kullanılamayacağını,
    · Kişi ya da kurumlara karşı tehdit, saldırı ya da tahkir içerikli ifadeler kullanılamayacağını,
    · Kişi veya kurumların telif haklarına konu olan fikir ve/veya sanat eserlerine ait hiçbir içerik yayınlanamayacağını,
    · Kişi veya kurumların ticari sırlarının ifşaı edilemeyeceğini,
    · Genel ahlaka aykırı söz, ifade ya da yakıştırmaların yapılamayacağını,
    · Yasal bir takip durumda, yorum tarih ve saati ile yorumu yazdığım cihaza ait IP numarasının adli makamlara iletileceğini,
    · Yorumumdan kaynaklanan her türlü hukuki sorumluluğun tarafıma ait olduğunu,
    Bu formu gönderdiğimde kabul ediyorum.





    Diğer köşe yazıları

     Tüm Yazılar 
    • 20 Nisan 2012 Türk-Kürt-Sünni..
    • 30 Mart 2012 Suriye satrancı, İsrail'e askeri üs
    • 16 Şubat 2012 En tehlikeli ihtimal: Ya savaş tersine dönerse!
    • 10 Şubat 2012 Hesaplaşma: Kim kimi tasfiye edecek?
    • 2 Aralık 2011 Bitti Esad, gerçekten bitti..
    • 18 Kasım 2011 Artık, Suriye ile savaş halindeyiz!
    • 9 Eylül 2011 Evet, Tahrir'de konuş! Tarihi değiştir! De ki...
    • 18 Ağustos 2011 İran-Suriye ve PKK: O 'kart' yine masada..
    • 10 Ağustos 2011 Altı saat ne konuştular?
    • 27 Temmuz 2011 Ölüm koalisyonu Haçlı savaşçıları..
    • 22 Temmuz 2011 Avrupa Birliği parçalanıyor..
    • 29 Nisan 2011 Cuma, öfke, kan...
    • 10 Şubat 2011 Barış beklerken savaş gelmesin!
    • 31 Aralık 2010 Bir casusa bu kadar para veriliyor mu!
    • 29 Aralık 2010 İki not ve bir kirli ittifak!
    • 24 Eylül 2010 İsrail-PKK bağlantısı bu işi bozabilir mi?
    • 3 Şubat 2010 Bu toplantı hiç de hayra alamet değil!
    • 17 Aralık 2009 İran-Suudi savaşına doğru mu gidiyoruz?
    • 8 Aralık 2009 Reşadiye'den kim ne mesaj veriyor?
    • 28 Ekim 2009 Birileri tarih yapıyor, bunu kimler yazacak?

    En Çok Okunan Haberler


    Haber Sistemi altyapısı ile çalışmaktadır.
    4,040 µs