0 0 0000

Öğün, çalış ama sakın GÜVENME!

Tamire verdiğim ve 26 gündür bir türlü İsveçlerden mi Çinlerden mi artık nereden gelecekse gelmeyen cep telefonumun yedek parçasını bilin bakalım nereden buldum?

Cevap: Her yerden.

Telefonu tamire bıraktığım “büyük” firma hariç memleketin her köşesi benim telefonun tuş takımlarıyla doluymuş meğer.

Hatırlarsanız bir iki gün önce yazmıştım. Nakil için kalp bekler gibi üç kuruşluk plastik bir tuş takımı bekliyoruz diye. Ben ve büyük firma.. Eski telefonumun kötülüğü yüzünden bütün sosyal hayatım sekteye uğradı falan filan diye..

26 gündür meğer ben boşu boşuna bekliyormuşum. Büyük firmanın bir türlü getiremediği tuş takımı meğer her yerde peynir ekmek hesabı satılıyormuş! Almayanı neredeyse dövüyorlarmış!

Mühendis Hanım Doğubank’tan arıyor: “Sen tuş takımı mı bekliyordun? E burada her dükkanda var!?!?”

Yedi lira! Sahtesini alırsan daha da ucuz. Üç lira!

Deli olmak işten bile değil.

Sinir oldum Beşiktaş Çarşısı’nda da sordum. Orada da hemen hemen HER dükkanda olmasın mı?

Dönüşte bizim mahalledeki telefoncuya da sordum.

Argggh! Orada DA var. Biraz zamlı olarak da olsa var. Sekiz lira! Beşiktaş’tan gelme parası olarak 1 lira eklemişler.

Umurumda mı? Değil. 10 lira da deseler umurumda değil. Önemli olan işimin hallolması.

Taktırdım, bitti. Ne servis parası, ne bekleme.. Canım esnafım olayı bitirmiş..

***

Buradan ne mesaj çıkarılmalı en ufak bir fikrim yok.

Sistemler süslü püslü oldukça karmaşıklaşıyor bu bir. Çağrı merkezleri, internetten durum sorma imkanları vs çoğaldıkça iş uzuyor.

Bu ülkede daima ama daima alternatif bir yola daha başvurmak gerekiyor iki.

Bir firmanın adına sanına güvenmek ve böyle diyorlarsa doğrudur, onlarda yoksa kimsede yoktur gibi bir sonuç çıkartmak büyük hıyarlık üç.

***

Bugüne kadar öğrenemediğim tek şey varsa o da “güvenmemek”.. Her şeyden kuşku duyan insanlardan hoşlanmıyorum ama anladım ki doğru yol onların yolu.

Benim yaptığım salaklık.

Doktor yok bir şeyin mi diyor? Tamam yoktur deyip evine dönmeyeceksin. Gideceksin başkasına da baktıracaksın.

Bu tamir olmaz mı diyorlar? İnanmayacaksın bir başkasına daha soracaksın.

“Tamir ederim” deyince de inanmayacaksın! Yan dükkana onu da teyit ettireceksin.

Anlı şanlı servis “bu kaporta 500’e yapılır” mı diyor? Güvenmeyeceksin bir başka servise daha götüreceksin. En az yüz lira kâr edeceksin.

Emlakçı “mal sahibi hayatta bin liradan aşağıya vermez” mi diyor? İnanmayacaksın hemen, gideceksin mal sahibini bulacaksın. Yine en az iki yüz lira kârdasın.

Hele hele yol sorduğun kişi “40 yıldır burada yaşıyorum. Yok öyle bir yer burada” mı diyor?

Kesin vardır.

Kapıcı “Burada öyle bir oturmuyor” mu diyor?

Orda, hemen de önündeki kapının arkasındadır.

Çift değil üç hatta dört kontrol gerekiyor. Her şey için!

Daima ergen çocuk muamelesi yapmak gerekiyor. “Oğlum yaptın mı ödevlerini?” “Yaptım”

“Göster!” diyeceksin. Demezsen yandın.

İnandın mı bittin.

Ve bunu 35 yaşına gelmeden öğreneceksin. Hatta 30.. Hatta 15..

Vatan

Bu yazı 779 defa okundu.