0 0 0000

Hrant Dink'in defalarca katledilişi

Karadenizliliği övme bahanesiyle Hrant Dink'in Karadenizliler tarafından katledilişini yeniden ve yeniden üreterek tüketime sunan Türüt'ün 'Plan yapmayın plan' türküsüne You Tube'da yayınlanan bir klip çekildi. Bu da yetmiyormuş gibi, üniversite öğrencileri tarafından kurgulanan bir de Dink suikasti klibi yapıldı.
Bir coğrafyada yaşayan halkın niteliklerini ille de övmenin kuşkusuz birçok yolu bulunabilir. Ama böylesine bir cinayetten medet umulması ülkesini sevenlerin düstûru olabilir mi? Yurtseverlik ve milliyetçilik gibi gerekçelere sığınılarak en hain cinayetlerin bile meşrulaştırılması karşısında zımnî bir kabulleniş mi geliştirmemiz bekleniyor bizden?

Türküdeki baştan sona tehditkâr dil, sahiden de millete, devlete duyulan bir sevginin haykırışı olabilir mi? 'Vatan satsa bir kişi anında biter işi' denilerek Dink'in vurulup yerde yatan cesedinden bir popüler türkü beklentisi devşirilmesi ne derece ahlâkîdir? Birbirinden çarpıcı sözleriyle 'hit' olması planlanan böyle bir türküden elde edilecek kâr da cabası. Bu durumda asıl satılan nedir diye de sormayalım mı?

Sevmek, kendinizde olan en kıymetli duygudur, onu sevdiğinize sonuna dek vermek istersiniz, çünkü sevdiğinize ait olması gereken bir şeyi kendinizde tutmak istemezsiniz. Vermektir sevgi. Oysa bugünün 'kahramanlar'ı için sevginin yegâne anlamı almak oldu. Bir ülkeyi, bir vatanı sevmek, geri kalan tüm ülkelerden, tüm vatanlardan sevgisini esirgemek, onlara düşmanlık beslemek demek onlar için. Sevmeyi ve sevilmeyi salt kendilerine ayırıyorlar. Bu ülkeyi yalnızca kendileri sevebilir, yalnızca kendileri başkalarının vatan ve devlet sevgisini sorgulayabilir sanıyorlar.

Bugünün gençlerinin vahşet ve saldırganlığı vatan ve devlet sevgisinin bir göstergesi olarak görmelerinden dehşete kapılıyorum. Öldürme hakkını elinde tutan ve işlediği cinayetlerle takdir edilmeyi bekleyen, vahşeti direniş gibi göstererek kendini kahraman ilan eden bu gençler, şiddeti ve katletmeyi en kestirme yoldan görsel bir seyirlik malzemeye dönüştürüyorlar. Kliplerdeki sanal şiddet sahnelerinden yeterince kışkırtılamayanlar için gerçek bir cinayetin eğlencelik unsur olarak popüler kültüre dahil edilmesi sizin de kanınızı dondurmuyor mu? Hem de vatanını seven milliyetçi söz yazarları, türkücüler tarafından?

Daha çok öfke ve nefret, daha çok intikam talebiyle Türüt'ün 'fanları' olanlar hangi sevgiyi yeşertebilirler? Hem de hayatlarında hiçbir fikrini bilmedikleri, tanımadıkları, yazısını okumadıkları, vicdanî duruşundan asla taviz vermeyen bir insanın cesedini hedef göstererek. Dink'in bir cümlesini tersinden anlayıp yargısız infaz etme becerilerinin onda birini bu insanın ne dediğini, ne uğruna mücadele verdiğini merak etmeye ve anlamaya verselerdi, karşılarında ne kadar sahici bir vicdan direnişçisi olduğunu görürlerdi.

Kimseyi katletmemiş, kimsenin ölmesini istememiş, hak ve hukuk adına gerektiğinde Fransa'nın 'soykırımı inkâr etme'yi suç kapsamına alan tasarısına bile karşı çıkmış maktulün, velev ki hataları olsun, masumiyet hakkını kliple mi savunabilirsiniz, türküyle mi? Bugün hukuk yollarını bile tıkamaya çalıştıktan sonra?

Vatan, devlet gibi kavramların arkasına sığınarak sırtından adam vurmayı kahramanlık zannedenlerin kötülüğü yeniden üretmek için kullandıkları kaba dil karşısında ses çıkarmayacağız ve onaylayacak mıyız? Savunduğumuz siyaset, sevgiyi bir ideolojiye indirgiyorsa, öldürme yetkisini alelâde bir pişkinlikle verecek miyiz her isteyene? İnternet ağı, üniversite klibi derken giderek linç kültürünü çoğaltmayacak mıyız? Böyle bir ırkçılık ve nefret söylemi, böyle bir şiddet teşviki hangi siyasi ülkü tarafından savunulabilir sizce?

Belli bir düşünceyi dile getirmek veya karşı düşünce geliştirmek için entelektüel birikimin gerekiyor olması, eline silah almaktan daha meşakkatli bir yol diye mi pek revaç görmüyor bu topraklarda? O yüzden mi bu vatanın en kıymetli evlatları bu vatanı en çok sevenler tarafından hunharca katlediliyor hep?

zaman

Bu yazı 1,032 defa okundu.