Yalnızca bir kelimeydi önce… Nuru ifade ediyordu sahibine… Ondan başka bir kelime yoktu… Harfler bir aynanın sırrı gibi yan yana dizilmişler, anlamını oluşturmuşlardı o ilk kelimenin… Varlığın ilk halini, Peygamber Efendimizi… Onun nurunu, kalbini…
O’nda olan, Peygamber Efendimizde de mevcuttu… Kelimelerin gücü, kendinin gücüydü… Hayatın varlığı oydu… Ne olup bitiyorsa şimdi dünyada Peygamber Efendimizin nuruyla oluyordu… Ağaçlarda, dallardan aşağıya sarkan meyveler, pınarların tertemiz kaynak suları, yağmurdan sonra her yana yayılan toprak kokusu, çocuklarını emziren annelerin mutluğu, çiçeğe durmuş ağaçların sevinci, bütün bu iyiliklerin tamamı Peygamber Efendimizin nurundandı… Ayın güneşe bakınca kendini görmesi gibi Peygamber Efendimizin ehli beyti ile Cenab-ı Allah nurunu tamamlayacaktı…
İnsan için dünya hayatında bir başlangıç ve bir son vardı… En azından böyle görünüyordu bu… Ama eşyanın hakikati farklıydı… Bunu görmek istediğini söylemişti Peygamber Efendimiz Cenab-ı Hakk’a…
Sonra Miraç gerçekleşti…
Allah nurunu Miraç’ta Peygamber Efendimizle tamamlamıştı…
Dünya suskundu… Peygamber Efendimiz Miraç’tayken dünyada her şey susmuştu… Yaprak kımıldamıyor, hiç kimse konuşmuyordu… Bir rüyada gibiydi dünya… Her şey oluyor ama hiçbir ses duyulmuyordu… Kelimelerin sessizliği içinde yaptı yolculuğunu Peygamber Efendimiz… Harflerin hepsi secde ediyor, onu selamlıyorlardı…
“Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla” diye selamlıyordu Peygamber Efendimiz harfleri… Harflerin meleklerini… Meleklerin gücünü, büyüklüğünü, bütünüyle canlı bir kâinatı ilk orada müşahede etti Peygamber Efendimiz… Hepsi aynı anda, aynı kalbin içinde Allah’ı zikrediyorlardı sonsuz bir huzur içinde…
Birden durdu… Kâinat da sustu… Cenab-ı Allah ona seslendi… Hoş geldin ey Muhammed…
Orada ne konuşuldu, sesin bilgisi buna yetmiyor… Ama kalbin bilgisi, ihlâslı bir secde anında Miraç’ın kapısını hafifçe aralıyor… O anın içinden dönmek istemiyoruz bir daha dünyaya… O bize aralanan kısacık anın içinden… Peygamber Efendimiz, Miraç’tan, huzurdan yeniden dünyaya dönüyor…
Ve müminin namazı başlıyor… Bütün Müslümanlar Peygamber Efendimizin vesilesiyle, Mirac’a yükselme şansını elde ediyorlar…
Huzura yükselmek… Eşyanın hakikatini görmek… Kendini bilmek…
Ve sonra “Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla” yeniden dünyaya dönüyoruz…
( Her namaz Peygamber Efendimizin kalbinde Allah’a yolculuktur…
Bunu kim engelleyebilir ki…
Hiçbir şey…
Yeter ki o “şey”leri biz hayatımızdan uzak tutalım…
Secdenin sırrına vâkıf olmayı iyi bir Müslüman olarak hak edelim…
Değerli okuyucumuz,
Yazdığınız yorumlar editör denetiminden sonra onaylanır ve sitede yayınlanır.
Yorum yazarken aşağıda maddeler halinde belirtilmiş hususları okumuş, anlamış, kabul etmiş sayılırsınız.
· Türkiye Cumhuriyeti kanunlarında açıkça suç olarak belirtilmiş konular için suçu ya da suçluyu övücü ifadeler kullanılamayağını,
· Kişi ya da kurumlar için eleştiri sınırları ötesinde küçük düşürücü ifadeler kullanılamayacağını,
· Kişi ya da kurumlara karşı tehdit, saldırı ya da tahkir içerikli ifadeler kullanılamayacağını,
· Kişi veya kurumların telif haklarına konu olan fikir ve/veya sanat eserlerine ait hiçbir içerik yayınlanamayacağını,
· Kişi veya kurumların ticari sırlarının ifşaı edilemeyeceğini,
· Genel ahlaka aykırı söz, ifade ya da yakıştırmaların yapılamayacağını,
· Yasal bir takip durumda, yorum tarih ve saati ile yorumu yazdığım cihaza ait IP numarasının adli makamlara iletileceğini,
· Yorumumdan kaynaklanan her türlü hukuki sorumluluğun tarafıma ait olduğunu,
Bu formu gönderdiğimde kabul ediyorum.
Yorumlar
+ Yorum Ekle