0 0 0000

Çankaya'da oturmak için darbe yapmak mı lazım?

Engin Ardıç yazdı... Çok da güzel yazdı. ‘Dayatmayla Cumhurbaşkanı seçilmez’ diyerek, güya parlamentonun dayatma altında olduğunu ima edenler (ne iması, düpedüz söylüyorlar... Birinci dereceden eğitim-öğretimle ilişkili olması gereken YÖK’ün tutumunu hatırlayalım), bundan önceki Cumhurbaşkanlarının nasıl seçildiğini görmüyorlar.

Bakmak istemedikleri için görmüyorlar.

Baksalardı, örneğin, 1938’de Fahrettin Paşa’nın yarattığı oldu-bittiyi göreceklerdi.

Belki de görmekten korktukları için bakmıyorlar.

*
Tamam, Cumhurbaşkanlığı seçimleri hep krizli olmuştur: bu seçimin önünde ya da arkasında mutlaka bir ‘muhtıra’, ‘darbe’ yahut anomaliye işaret eden bir durum bulunmaktadır.

İsmet Paşa, bildiğiniz gibi darbeyle gelmişti.

İçe kapanmacı ekonomi modeli ve ‘otarşi politikaları’nı savunanlarla, Türkiye’nin kurtuluşunu kısmi liberalizmde görenlerin kavgasını kullanmıştı. Kavgadan otarşi yanlıları galip çıkınca (bunlar Gazi Mustafa Kemal’i bile darbeyle korkutmuşlardı utanmadan) tahta oturuvermişti.

*
Tahta oturmuştu, çünkü İsmet Paşa’nın ilk icraatı Türk lirasından Mustafa Kemal’in resimlerini çıkarmak oldu.

Bununla da kalmadı, Mustafa Kemal’in mirası olan TDK ve TTK’yı partinin ‘gözcü organları’ haline getirdi; Halkevleri ve Köy Enstitüsü uygulamasıyla da büsbütün tüy dikti. Yaptığı her şey Sovyetler Birliği’nin (Stalin’in Sovyetler Birliği üstelik) ‘kolhoz’ ve ‘sovhoz’ uygulamalarından araktır.

Orijinal değildir.

Halkçılığı da orijinal değildir.

Halkın değer tercihleriyle kavgalı bir halkçılık.

*
Buna ‘bilinçli alination politikası’ da tabir edebiliriz.

Sosyalizan niyetlerle işe kalkışmıştır ama, çıka çıka ortaya ‘alaturka faşizm’ çıkmıştır.

Hulasa, sorunsuz bir seçim yok.

Bayar bile, Çankaya’da oturmak için bir dizi problemle cebelleşmiştir. Seçim kazanmış bir partinin lideri olarak, önce ‘otarşi askerleri’ni ikna etmek zorunda kalmıştır.

Başarmıştır ama, on yıl sonra da Kayseri Cezaevi’ne gönderilmiştir.

Cemal Gürsel, Cevdet Sunay, Fahri Korutürk ve Kenan Evren’in hangi şeraitte seçildiklerini tafsilatlandırmaya gerek yok.

İlki 60 darbesiyle, ikincisi Silahlı Kuvvetler Birliği adı verilen cuntanın dayatmasıyla, üçüncüsü iki cunta arasında tercih yapmak zorunda kalan parlamentonun kerhen desteğiyle, sonuncusu da onbinlerce insanın telef edilmesiyle sonuçlanan 12 Eylül darbesiyle gelmiştir.

Sonuncusunun özel bir durumu da var.

*
Önce halka sormadan kendisini ‘Devlet Başkanı’ ilan etmiş, sonra da referandum yasasına koydurduğu özel bir maddeyle Cumhurbaşkanlığı koltuğuna oturuvermiştir.

Etkili çevreler, bu seçimlerde bir dayatma görmüyor.

Erdoğan Teziç de görmüyor ki, seçilecek Cumhurbaşkanı’nın önce bürokrasiye rüştünü ispat etmek zorunda olduğunu söylüyor.

Bir de, bu Meclis’in seçeceği Cumhurbaşkanı’nı Çankaya’ya yakıştıramayanlar var. Bu görüşü daha çok CHP’li ve DSP’li arkadaşlar seslendiriyor.

Orgeneral Cemal Gürsel yakışıyordu...

Darbeyle gelmişti.

Orgeneral Cevdet Sunay yakışıyordu...

Tam olmasa da yarım sayılabilecek bir darbeyle gelmişti.

*
Orgeneral Kenan Evren yakışıyordu...

49 kişinin asıldığı, 177 kişinin belirsiz bir nedenle hücresinde ölü bulunduğu, yüz binlerce kişinin işkenceden geçirildiği, milyonlarca kişinin fişlendiği 12 Eylül darbesiyle gelmişti.

Süleyman Demirel yakışıyordu...

‘Bana sağcılar cinayet işliyor dedirtemezsiniz’ demişti.

Memur ve yargıç reflekslerinden kurtulamamış Ahmet Necdet Sezer yakışıyor... Nasıl ve hangi şeraitte geldiğini yazmayalım hadi.

Ama meşru kanallardan seçilecek Cumhurbaşkanı yakışmıyor... Öyle mi?

star
 
 

Bu yazı 880 defa okundu.