İki bölgesel aktör

Bir hayal görüyorum. Hayalimdeki kişiler belirgin değil. Ama eylemleri belirgin ve benzer.

Giderek netleşiyor.

Biri binlerce Kürt katletmiş. Biyolojik silahlar kullanmış. Araplar adına.

Batı’nın çizdiği ve kendisine yurt diye takdim edilen sınırlar içinde hükmetmeye hapsolunmuş.

Atalarından farksız. Mümine karşı şedid, kafire karşı merhametli.

Adı Saddam. Soyadı Husseyn.

Zamanında ABD adına İran’la savaşmış.

Bölgesel tiyatronun baş aktörü olmuş. Temsilci olmuş. Verilen silahları elden geldiğince kullanmış.

‘Din kardeşim’ dememiş, saldırmış. Savaş yıllarca sürmüş; bitmiş. Nedenini, kendisi başta, kimse anlamamış.

Bölgesel aktör olmanın, kullanılmanın bedelini ödüyor.

Çünkü ‘sahib’e karşı çıkmış. Oysa karşı çıkmasını bile ‘sahib’ istemiş.

Zavallı ne olduğunu anlamamış. Sadece ufku kadarmış.

Anlamadıkça anlatmak istemiş. İçini dökmek istemiş. Heykellerini yaptırmış ülkede. Sanmış ki ölümsüz olacak böylece.

Şimdi ölüm fermanı imzalanıyor.

Hem de dost(!) bildikleri tarafından. İdamına karar veriliyor.

‘Dost arayana Allah yeter’ ayetini bir türlü anlamamış. Kavramamış.

Öyle bir zavallı.

Diğerinin adı Abdullah, soyadı Öcalan.

Tıpkı Araplar adına Kürt halkını katleden Saddam gibi Türk halkını katletmeye azmetmiş. Azmettirilmiş.

O da anlamamış kimin adına neye hizmet ettiğini. Lidersin demişler, kendini lider zannetmiş.

O da bölgesel aktör yapılmış. Kullanılmış. Ve kullanılmanın bedelini ödüyor.

Nerede?

Adada.

Biri adaya mahkum, diğeri idama.

Adaya mahkum edileni Uğur Mumcu yazmış. Hayattayken yazdığı defterin sondan ikinci sayfasında, ‘mapus’taki Öcalan’ın İsrail’in özel isteğiyle T.C. tarafından serbest bırakılarak Suriye’ye gönderildiğini yazmış.

Yazdı da ne oldu? Hayatına maloldu.

Zaten neler olduysa ondan sonra oldu.

Yeterince ilginç mi?

PKK ile milyar dolarlar kaybetti Türkiye. Binlerce asker.

Ya PKK’nın kandırdığı Kürt gençleri?

Yazık değil mi!

Kumarhanede kazanan olmaz. Sadece kumarhane sahibi kazanır.

Öyle de oldu. İnsanlar birbirini vurdu.

Medya bu haberlerle yatıp kalktı. Borsa endekslendi.

İma etmenin bile suç sayılacağı çok kişi bu vesile ile ‘köşe’ oldu.

Silah, uyuşturucu, karapara ticareti altın zamanlarını yaşadı.

Günler geldi, günler geçti.

Yıllarca yapılamayanı ABD yaptı. ‘Apo’yu yakaladı, sardı, paketledi ve Türkiye’ye teslim etti.

Ayakta durmaya mecali olmayan bir zat, sanki kendisi becermiş gibi reklama yattı. Alkışlar onun içindi. O ise Noel Baba’ya borçlu olduğunu danışmanlarından öğrendi.

Bir tek şart vardı:

İdam edilmeyecek!

Yerine getirildi.

Kimler onayladı?

Üzerinden siyaset yapan milliyetçi bir parti.

Ve diğerleri.

İki kullanılan kişi.

Birinin soyadı Husseyn, diğerinin Öcalan.

Biri idam edileceği günü bekliyor, diğeri adada idamdan münezzeh belirsizliğin belirliliğini yaşıyor. İkisinin de hamisi ABD. İkisinin de celladı ABD.

Biri adada, diğeri idama gün sayıyor.

Sonra biz aramızda evrensel hukuk tartışıyoruz.