0 0 0000

Kenan Doğulu'dan mesaj var

Bazı yazılar çok mesaj alır.
Önceki gün Kenan Doğulu'nun "Türkçe şarkıda ısrar edenler eski kafalı" sözlerine cevaben yazdığım yazıya da mesaj yağdı.
Neredeyse tamamı aynı duyarlılığı paylaşan mesajlardı.
Ardından Kenan Doğulu aradı:
"Öyle demedim, öyle demek de istemedim. Ben sadece önceki yıl bize birincilik kazandıran parçanın İngilizce olmasının bana bir sinyal verdiğini söyledim" dedi.
Basın toplantısında söyledikleri bantta kayıtlı:
"Türkiye'den giden bir şarkının Türkçe olması lazım gibi kanılar, bence biraz eski kafalı düşünceler..." diyor.
Ama şimdi böyle demek istemediğini söylüyor ve "Muradım bu değildi" diyorsa elbette buna ancak seviniriz.
Bu polemiğin bir yararı olduysa, Türkçe duyarlılığını ortaya sermek olmuştur.
* * *
Ben Eurovision'la ilgili değilim. Sönük bir şarkı yarışmasını bunca ciddiye almanın alemi yok.
Ama bu tartışmada ciddiye alınması gereken iki konu var:
Birincisi çağımıza damgasını vuran bir hırs:
"Kazanmalıyız; ne pahasına olursa olsun."
Başarıyı yegane varoluş biçimi olarak algılayan ve ilke, kural tanımayan bu anlayış, birincilik kürsüsü için her şeyi feda etmeye hazır.
Pop star yarışmalarında en yakın arkadaşını harcamaya teşvik edilerek yetiştirilen bir nesil bunu yadırgamıyor olabilir, ama bazen zafer yolunda ödenen bedeller bize "Mağluptur bu yolda galip" dedirtebilir.
Fantezimi söyleyeyim:
Ben Doğulu'nun Eurovision'da İngilizce bir şarkıyla, kendi halkının anlamadığı dilden kazanacağı bir birincilik yerine, Anadolu'da yaşamış veya yaşayan bütün dillere, ezgilere gönderme yapan bir aşk şarkısıyla gerekirse gerilere düşmesini tercih ederim.
Çünkü bu, 3 bin 500 farklı dille konuşan insanlık ailesine tektipleşmenin kaybettirdiklerini anımsatan ve o rengarenk bahçeye Anadolu'dan toprak taşıyan bir çaba olur -ki hiçbir birincilikle kıyaslanmaz.
* * *
İngilizce bilimin dili, bir dünya dili; onu bilmek önemli; bunun bilincindeyiz.
Dilin, insan gibi, yaşayan, gelişen canlı bir organizma olduğunu, steril bir ortamda sabitlenemeyeceğini, yasaklamaya gelmeyeceğini de biliyor, savunuyoruz.
Ama şarkı yarışmasına "İngilizce ağırlıklı Türkçe sözlerden oluşacak bir parça"yla gitmeyi hayal ederken bunun "Sachmalama Gulshen" diye yazan bir neslin dili olmasından da kaygı duyuyoruz.
Bu kirliliğin birçok nedeni var:
80 öncesi dile sahip çıkan örgütlerin çökertilmesi, dil duyarlılığının yok edilmesi...
Toplumun ağzına baktığı insanların dilinin değişmesi; "Ecevit Türkçesi"nden "Erdoğan Türkçesi"ne geçilmesi...
Yabancı dilde eğitiminin, Türkçeyi yok sayar hale gelmesi...
Televizyon "New York'ta bir morning", "Degajeme gel" reklamlarıyla ya da "Geeer-çikten mi" diye konuşulan dizi Türkçesiyle, internet, yeni bir yazı dili yaratan "çet geyikleri" ile,
Cep telefonu, amorf mesaj Türkçesiyle bu süreci hızlandırdı.
Hazırlıksız yakalanmasak Türkçeyi bunlarla zenginleştirip dilde bir melez güzelliğine kavuşmak mümkündü belki; oysa istila sonrası ortaya çıkan şey, dilinden yaralı bir toplum görüntüsüdür.
İşin özünde bir çürüme var. O yüzden inatla dişin çürüyen yerine değiyor dilimiz...

Bu yazı 902 defa okundu.